Since the first time I ever hit the decks the essence can be reduced to play one song after the other and make people dance and enjoy their evening. The first big change in the way I try to achieve this came in 2009 when I ditched physical media for mp3s. CD players were replaced by controllers and the silver discs stayed in their sleeves as a backup solution.
I was in love with traktor dj and quite fast I was hooked on my Allen&Heath Xone4D & Native Instuments Traktor setup. For about 8 year Traktor and I had an utterly happy marriage, the "kid" grew up to a Xone DB4 and later we adopted a Kontrol S8, but we never had any issues or hickups. Untill the start of 2017 ... I saw Soundswitch, the perfect integration between dj-software and lighting control ... finished with sound-to-light, always a balanced light show ... an allround dj's dream.
There was one catch though, my marriage with Traktor would be over if a adopted a bastard-kid named Soundswitch ... after some thoughts I jumped. It was a very clean divorce, I even tried to stay friends with my ex, and kept her as my home-studio setup for a while. But after a few months with Serato on the road I reprogrammed the control D2 controllers for serato and I completely ditched Traktor.
First of all, Traktor is a great piece of software that is reliable and works flawless. If I wasn't an allround/wedding dj with my own sound/lighting setup I would probably still running on Traktor. I tried DMX controllers, DMX dongles with Ableton linked to Traktor all with "medium" success ... when push comes to shove you put on sound-to-light because you don't have the time to think about the next song and to put another light-preset.
Apart from some minor differences, smaller complete waveforms, some strange behavior from time to time with sync & pitch (yeah I use sync ... whatever), Serato is just as good. Both Serato and Traktor do what they are designed to do ... let the dj play 1, 2 or more songs at the same time. Although I get a more classic dj experience and feeling with Serato, probably because Traktor got rid of the jogwheel and made us more button pushers.
But Serato opened up their software, beatgrid to a 3rd party that created a dream product for us mobile dj's ... Soundswitch. A piece of software/hardware that runs together with Serato and gives you the opportunity to create a specific lightshow for every song, pre-created loops run on-time with the Serato grid if you don't program a specific song. You can create different venues, if you have different setups of you have acces to the dmx scheme of the bar where you play often, and so on and so on.
For the price of a small lighting-desk you can give even the smallest gig a spot on lightshow over and over again, without changing a slider, pushing a button or even a glimpse on the lighting controller next to you !!
woensdag 30 augustus 2017
woensdag 18 januari 2017
You're Never Alone ...
De discobar werd met mijn alziend oog geïnspecteerd en met grote verbazing werd gekeken naar bakken vol met CDs. Iemand zei nog smalend, die zilveren schijfjes, je moet dat in die gleufjes steken en dan komt er muziek uit de boxen. Ik was op een fuif, ik stond niet achter de mengtafel, moest niet werken en kon het beste van mezelf geven op de dansvloer. Een licht getik op mijn schouder, ik werd uit mijn trance gehaald en keek in de ogen van een individu dat wild schuddend nee knikte. Na een vragende blik zijn richting uitgestuurd te hebben, kreeg ik de comment dat de mixing van de dj in kwestie, de flow van de avond niet direct ten goede kwam en diens meer … om maar te zeggen, we zijn vakidioten en iedereen in je kennissenkring die weet het.
Als dj ben je dus nooit alleen. Je moet, op de meeste feesten, niet direct het arendsoog boven halen om de collega-dj te spotten. In het beste geval is het een ietwat op leeftijd zijnde familielid die voor het feestgedruis echt losbarst, gefascineerd naar het grote aantal knoppen op je controller kijkt, waarna hij meestal vrolijk aankondigt dat hij vroeger ook dj is geweest. Al snel komt dan de computer aan bod die alle muziek bevat en dat dat toch makkelijker is dan met een auto vol platenbakken rondzeulen. Een ander model, nog steeds volledig onschadelijk, postuleert zich meestal aan de rand van de dansvloer en heeft niet direct de nood te moeten melden dat hij zich ook met plaatsjesdraaierij bezig houdt. Maar je wordt met argusogen gevolgd en goede maar vooral minder voor de hand liggende platenkeuzes en overgangen worden met een goedkeurende knik en het bijhorende trekje van de mondhoek bekroond. Bij fouten daarentegen volgt een nee-nee meewarend hoofdschudden, eventueel gevolgd door een veelzeggende face-palm.
En dan heb je nog de concullega’s die een paringsdans met de geboekte dj starten door een tijd rond de discobar/dj booth te hoveren, even flux leunen op de dj tafel, een glimp opvangen van de gear en als het echt een bolleboos is … een knipoog en vingerschot naar de dj. Als het ijs gebroken is, komen de verzoekjes, veelal wordt in een adem reeds toegevoegd hoe goed het verzoekje aansluit bij datgene dat door de boxen schalt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen problemen met verzoekjes, maar kom aub met iets bruikbaars, iets waarmee de dansvloer vol blijft en waar de man achter de draaitafels iets heeft van “damn good one, daar had ik niet aan gedacht”. Het gros houdt het hierbij voor bekeken. De rest, die moeten nog eens nadenken over het concept working-dj. Dat de gemiddelde feestvierder niet begrijpt dat je niet direct in staat bent een levensverhaal te beluisteren als je met een koptelefoon op je oren staat, daar kan ik mee leven, maar als meneer de collega gedurende die periode staat te neuten over zijn staat van dienst en godbetert zijn pint postuleert naast de mengtafel terwijl hij foto’s laat zien van zijn eigenste dj-booth in de man cave … dan … dan … dan … rol je met je ogen, zakt snikkend in elkaar, in gedachte … want het zijn iemands gasten, het is niet je eigen feest waarbij je zonder enige schroom iemand kan uitkafferen … kortom je luistert, kijkt vol interesse naar ’s mans gear en rond af met een bemoederend schouderklopje, terwijl je evolutie dankt voor het digitale draaien, want dit soort types vraagt geheid of ze eens met hun biertengels in je platenbak mogen snuisteren …
Als dj ben je dus nooit alleen. Je moet, op de meeste feesten, niet direct het arendsoog boven halen om de collega-dj te spotten. In het beste geval is het een ietwat op leeftijd zijnde familielid die voor het feestgedruis echt losbarst, gefascineerd naar het grote aantal knoppen op je controller kijkt, waarna hij meestal vrolijk aankondigt dat hij vroeger ook dj is geweest. Al snel komt dan de computer aan bod die alle muziek bevat en dat dat toch makkelijker is dan met een auto vol platenbakken rondzeulen. Een ander model, nog steeds volledig onschadelijk, postuleert zich meestal aan de rand van de dansvloer en heeft niet direct de nood te moeten melden dat hij zich ook met plaatsjesdraaierij bezig houdt. Maar je wordt met argusogen gevolgd en goede maar vooral minder voor de hand liggende platenkeuzes en overgangen worden met een goedkeurende knik en het bijhorende trekje van de mondhoek bekroond. Bij fouten daarentegen volgt een nee-nee meewarend hoofdschudden, eventueel gevolgd door een veelzeggende face-palm.
En dan heb je nog de concullega’s die een paringsdans met de geboekte dj starten door een tijd rond de discobar/dj booth te hoveren, even flux leunen op de dj tafel, een glimp opvangen van de gear en als het echt een bolleboos is … een knipoog en vingerschot naar de dj. Als het ijs gebroken is, komen de verzoekjes, veelal wordt in een adem reeds toegevoegd hoe goed het verzoekje aansluit bij datgene dat door de boxen schalt. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen problemen met verzoekjes, maar kom aub met iets bruikbaars, iets waarmee de dansvloer vol blijft en waar de man achter de draaitafels iets heeft van “damn good one, daar had ik niet aan gedacht”. Het gros houdt het hierbij voor bekeken. De rest, die moeten nog eens nadenken over het concept working-dj. Dat de gemiddelde feestvierder niet begrijpt dat je niet direct in staat bent een levensverhaal te beluisteren als je met een koptelefoon op je oren staat, daar kan ik mee leven, maar als meneer de collega gedurende die periode staat te neuten over zijn staat van dienst en godbetert zijn pint postuleert naast de mengtafel terwijl hij foto’s laat zien van zijn eigenste dj-booth in de man cave … dan … dan … dan … rol je met je ogen, zakt snikkend in elkaar, in gedachte … want het zijn iemands gasten, het is niet je eigen feest waarbij je zonder enige schroom iemand kan uitkafferen … kortom je luistert, kijkt vol interesse naar ’s mans gear en rond af met een bemoederend schouderklopje, terwijl je evolutie dankt voor het digitale draaien, want dit soort types vraagt geheid of ze eens met hun biertengels in je platenbak mogen snuisteren …
zondag 31 juli 2016
Request overload
Groteske kandelaars zorgen ervoor dat het zilverwerk op de piekfijn uitgedoste tafels schittert in overdadig kaarslicht. Elk glas en stuk couvert werd met de grootste omzichtigheid en precisie neergezet, naamkaartjes ondergingen ettelijke revisies voor ze goed genoeg bevonden werden om de gasten aan de feestdis te laten plaatsnemen. En dat alles natuurlijk in een omgeving die grootsheid en "het perfecte feest" ademt. De goedkope plastiek bakjes, gevuld met bont gekleurde balpennen en een stapel papiertjes met opschrift "artiest" en "titel" beiden gevolgd door een horde puntjes, doet menig maître huiveren, het spreekwoord met de tang en het varken doet hier meer dan ter zake.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen verzoekjes, ze kunnen in tijden van zinsverbijstering tijdens een set soelaas brengen en van tijd tot tijd komen gasten aandraven met verloren parels die jaren nadien nog in je sets opduiken, alleen omdat ze dat toen kwamen vragen. Maar voor je een verzoekje indient, moet je een zekere schroom overwinnen. Je moet die man (of vrouw) achter de discobar trotseren, je kan op de rooster gelegd worden over het hoe en waarom van juist dat nummer. Hoe dan ook essentieel bij het aanvragen van een nummer is titel en eventueel ook een uitvoerder. De toestand van de aanvrager herleid het "mag ik een nummerke aanvragen" vaak tot een aflevering van hints waar je het raden hebt wat ze nu eigenlijk bedoelen, "Dat nieuw nummer, met die stevige beat" helpt overigens niet. Het nummer in kwestie neuriën terwijl het dansfeest al olijk aan de gang is en muziek desgevallend door de boxen schalt biedt geen soelaas. Eindigen doen we meestal bij "mag ik anders effe in uwe compjoeter kijken" ... Dude, met de "nana" waar we tot nu toe geraakt zijn, kom je niet verder dan De Radio's of Vaya Con Dios en scrollend op zoek gaan naar "jamma iedereen kent dat" tussen pakweg 10.000 mp3s zal ook geen winnaar opleveren.
Zie je dat niet zitten, moet je op zoek naar pen en papier, dat laatste niet zelden een papieren zakdoek, een stuk servet of een velletje wc-papier om je wensen op te noteren, zodat je dat in een onbewaakt moment fluks achter de dj-booth kan droppen. Voor de papiertjes heb je geen logopedische kwaliteiten nodig, soms een basiskennis hiërogliefen en veelal een goed inzicht om de verbanden te leggen tussen de neergeschreven uitvoerder en titel en dat wat ze effectief bedoelen. Neem bijvoorbeeld ... "2 Belgen - Layla" willen ze gewoon "Lena" of is dit een gewiekste manier om zowel Eric Clapton als 2 Belgen aan te vragen, wie in hemelsnaam is "Brand van 3000" en sinds wanneer heeft Daan meerdere Housewives, alsof 1 zo'n ding nog niet genoeg miserie met zich mee brengt.
In alle geval zorgen die papiertjes op de tafel ervoor dat de drempel tot het lanceren van een verzoekje volledig wordt weg genomen, in het slechtste geval wordt de dj bedolven onder een karrenvracht liedjes, waar als puntje bij paaltje komt niet op gedanst wordt door het verzoekelement in kwestie. Het gemiddelde dansfeest geeft een dikke 100 gasten de mogelijkheid 1 nummer aan te vragen, van "green grass of home" tot "army of hardcore" ... als dj zoek je laverend door een scala genres naar de grootste gemene deler om zodoende de dansvloer gevuld te houden, bovendien probeer je nog een beetje een lijn te creëren zodat alles vloeien in elkaar over loopt en speel je met energie levels alle aanwezige populaties eens op de dansvloer te krijgen.
En dan heb ik het nog niet gehad over de tirades die worden neergepend omdat X niet tevreden is met de muziek, terwijl de dansvloer afgeladen vol staat en het gros van de genodigden volledig uit hun dak gaan en de tijd van hun leven hebben. Als je inspiratie wil opdoen ... verzpekjes board
Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen verzoekjes, ze kunnen in tijden van zinsverbijstering tijdens een set soelaas brengen en van tijd tot tijd komen gasten aandraven met verloren parels die jaren nadien nog in je sets opduiken, alleen omdat ze dat toen kwamen vragen. Maar voor je een verzoekje indient, moet je een zekere schroom overwinnen. Je moet die man (of vrouw) achter de discobar trotseren, je kan op de rooster gelegd worden over het hoe en waarom van juist dat nummer. Hoe dan ook essentieel bij het aanvragen van een nummer is titel en eventueel ook een uitvoerder. De toestand van de aanvrager herleid het "mag ik een nummerke aanvragen" vaak tot een aflevering van hints waar je het raden hebt wat ze nu eigenlijk bedoelen, "Dat nieuw nummer, met die stevige beat" helpt overigens niet. Het nummer in kwestie neuriën terwijl het dansfeest al olijk aan de gang is en muziek desgevallend door de boxen schalt biedt geen soelaas. Eindigen doen we meestal bij "mag ik anders effe in uwe compjoeter kijken" ... Dude, met de "nana" waar we tot nu toe geraakt zijn, kom je niet verder dan De Radio's of Vaya Con Dios en scrollend op zoek gaan naar "jamma iedereen kent dat" tussen pakweg 10.000 mp3s zal ook geen winnaar opleveren.
Zie je dat niet zitten, moet je op zoek naar pen en papier, dat laatste niet zelden een papieren zakdoek, een stuk servet of een velletje wc-papier om je wensen op te noteren, zodat je dat in een onbewaakt moment fluks achter de dj-booth kan droppen. Voor de papiertjes heb je geen logopedische kwaliteiten nodig, soms een basiskennis hiërogliefen en veelal een goed inzicht om de verbanden te leggen tussen de neergeschreven uitvoerder en titel en dat wat ze effectief bedoelen. Neem bijvoorbeeld ... "2 Belgen - Layla" willen ze gewoon "Lena" of is dit een gewiekste manier om zowel Eric Clapton als 2 Belgen aan te vragen, wie in hemelsnaam is "Brand van 3000" en sinds wanneer heeft Daan meerdere Housewives, alsof 1 zo'n ding nog niet genoeg miserie met zich mee brengt.
In alle geval zorgen die papiertjes op de tafel ervoor dat de drempel tot het lanceren van een verzoekje volledig wordt weg genomen, in het slechtste geval wordt de dj bedolven onder een karrenvracht liedjes, waar als puntje bij paaltje komt niet op gedanst wordt door het verzoekelement in kwestie. Het gemiddelde dansfeest geeft een dikke 100 gasten de mogelijkheid 1 nummer aan te vragen, van "green grass of home" tot "army of hardcore" ... als dj zoek je laverend door een scala genres naar de grootste gemene deler om zodoende de dansvloer gevuld te houden, bovendien probeer je nog een beetje een lijn te creëren zodat alles vloeien in elkaar over loopt en speel je met energie levels alle aanwezige populaties eens op de dansvloer te krijgen.
En dan heb ik het nog niet gehad over de tirades die worden neergepend omdat X niet tevreden is met de muziek, terwijl de dansvloer afgeladen vol staat en het gros van de genodigden volledig uit hun dak gaan en de tijd van hun leven hebben. Als je inspiratie wil opdoen ... verzpekjes board
zaterdag 2 januari 2016
De Cannondale synapse ... het verdict
DJ'en is bezwaarlijk te bestempelen als een gezonde bezigheid. Drank die altijd overvloedig wordt aangeboden en de ontelbare nachtbraakpartijen, want je bent altijd als laatste weg ... kortom af en toe wat beweging onder de vorm van sport is zeker en vast welkom, al was het maar omdat het allemaal wat makkelijker gaat met een beetje een conditie.
Ik fiets ... op een bolide met koestuur, uitgedost in spandex, met Dré zijn beats toeters in mijn oren om naast kilometers ook podcasts af te haspelen. Maar die bolide, die heeft ondertussen meer dan 20000 km op de teller, dus de zoektocht naar een nieuw ros is ingezet. Oeverloos de review sites afspeuren en op zoek gaan voor het meeste fiets voor een acceptabel budget. Als "bikeradar's best bike 2014" en 2015 runner up en een handvol laaiend enthousiaste reviews is de Cannondale Synapse dus waarschijnlijk een winner. Maar moeten we nu een nemen met schijfremmen of niet ... want schijfremmen dat is het neusje van de zalm, als je tot stilstand wil komen. En de 2015 best bikes hebben allemaal schijfdinges ... dilemma's dilemma's.
Gelukkig is er Gran Canaria, ik was er dit jaar ongeveer een maand, een kleine 1000km afgepuft met ruim 10.000 hoogtemeters, maar elke hoogtemeter, moet je terug naar beneden, het gedroomde testdomein dus voor schijfremmen. Eerste helft werd er gereden op een Cannondale Synapse model 2015 met gewone remmetjes, op de 25mm bandjes ipv 28mm is deze identiek aan het 2016 model terzijde). Over de fiets op zich kan ik vrij kort zijn, de lovende commentaar is terecht, dit is een heerlijke fiets. De wegen op GC zijn over het algemeen best mooi, maar je hebt stukken tarmac waar je met de billen dichtgeknepen hoopt dat je niet tegen de vlakte gaat, een hoop van die roadbuzz wordt inderdaad netjes weggefilterd. Nooit had ik hier de stijve nekklachten die ik op mijn eigenste race bolide ervaar, geometrie en iets meer rechtop zitten als ik alles goed begrijp, maar toch rijd je gewoon op een racefiets waarmee je tegen 60km per uur naar beneden komt. Remgewijs heb ik ook geen problemen ondervonden.
De 2e helft werd daarentegen geswitched naar dezelfde Synapse, model 2016 met schijfremmen. De bredere banden zijn een beetje bizar, het lijkt alsof je op een cyclocrosser zit, maar qua comfort voel je toch een verschil en wat breder rubber geeft toch een beetje extra gevoel van veiligheid als je de berg afzoeft. Maar die remmen ... het is even wennen, de feel is toch anders dan die standard remblokjes. Met 1 vingertje aan de hendels kan je je fiets van 50 km/h tot stilstand brengen, zonder het gevoel te hebben dat je je hendels door je stuur moet trekken. Bij lange, technische afdalingen resulteert dit in totaal geen krampen in handen en onderarmen door het vele remmen. Anderzijds voel je extra druk op je bovenarmen en schouders door de remkracht. De winst zit hem dus bijna volledig in het comfort, je kan veel relaxter remmen en dat geeft vooral in afdalingen waar het wegdek gehavend is en je dus eenvoudig je snelheid kan controleren een veilig gevoel.
Een gewonnen zaak zou je zeggen. 600 euro extra voor comfort en veiligheid, is 600 euro well spent. Nee dat is het niet. De lange beklimmingen zetten de rijder onder druk die een pak zweet verliest in het gevecht om zijn vege lijf naar boven te hengsten, de afdalingen vereisen het uiterste van het materiaal. En in die afdalingen bleek dat die schijfremmen toch nog niet klaar zijn voor een baanmachien. Slepende pads, waarbij de discs tegen de remblokjes aanslepen, iets wat zich bij de volgende beklimming quasi volledig oploste om na een volgende afdaling weer te manifesteren en in mindere mate het piepen van de remmen bij stevige remsessies laten toch een gevoel achter waarbij de techniek nog niet op punt staat.
Moet je dit "schuren" als normaal beschouwen ? Bij je auto zou je het althans niet accepteren, denk ik dan. Ook als je remblokjes van standaard callipers tegen je velg schuren omdat er een slagje in je velg zit, word je gek van het repetitieve gesleep, hetzelfde dus met die geweldige disc brakes. 600 euro voor extra comfort en irritatie vind ik dan weer een brug te ver. Kortom nieuwe dilemma's, een nieuwe fiets of nog wat wachten tot die schijfremmen meer op punt staan.
Ik fiets ... op een bolide met koestuur, uitgedost in spandex, met Dré zijn beats toeters in mijn oren om naast kilometers ook podcasts af te haspelen. Maar die bolide, die heeft ondertussen meer dan 20000 km op de teller, dus de zoektocht naar een nieuw ros is ingezet. Oeverloos de review sites afspeuren en op zoek gaan voor het meeste fiets voor een acceptabel budget. Als "bikeradar's best bike 2014" en 2015 runner up en een handvol laaiend enthousiaste reviews is de Cannondale Synapse dus waarschijnlijk een winner. Maar moeten we nu een nemen met schijfremmen of niet ... want schijfremmen dat is het neusje van de zalm, als je tot stilstand wil komen. En de 2015 best bikes hebben allemaal schijfdinges ... dilemma's dilemma's.
Gelukkig is er Gran Canaria, ik was er dit jaar ongeveer een maand, een kleine 1000km afgepuft met ruim 10.000 hoogtemeters, maar elke hoogtemeter, moet je terug naar beneden, het gedroomde testdomein dus voor schijfremmen. Eerste helft werd er gereden op een Cannondale Synapse model 2015 met gewone remmetjes, op de 25mm bandjes ipv 28mm is deze identiek aan het 2016 model terzijde). Over de fiets op zich kan ik vrij kort zijn, de lovende commentaar is terecht, dit is een heerlijke fiets. De wegen op GC zijn over het algemeen best mooi, maar je hebt stukken tarmac waar je met de billen dichtgeknepen hoopt dat je niet tegen de vlakte gaat, een hoop van die roadbuzz wordt inderdaad netjes weggefilterd. Nooit had ik hier de stijve nekklachten die ik op mijn eigenste race bolide ervaar, geometrie en iets meer rechtop zitten als ik alles goed begrijp, maar toch rijd je gewoon op een racefiets waarmee je tegen 60km per uur naar beneden komt. Remgewijs heb ik ook geen problemen ondervonden.
De 2e helft werd daarentegen geswitched naar dezelfde Synapse, model 2016 met schijfremmen. De bredere banden zijn een beetje bizar, het lijkt alsof je op een cyclocrosser zit, maar qua comfort voel je toch een verschil en wat breder rubber geeft toch een beetje extra gevoel van veiligheid als je de berg afzoeft. Maar die remmen ... het is even wennen, de feel is toch anders dan die standard remblokjes. Met 1 vingertje aan de hendels kan je je fiets van 50 km/h tot stilstand brengen, zonder het gevoel te hebben dat je je hendels door je stuur moet trekken. Bij lange, technische afdalingen resulteert dit in totaal geen krampen in handen en onderarmen door het vele remmen. Anderzijds voel je extra druk op je bovenarmen en schouders door de remkracht. De winst zit hem dus bijna volledig in het comfort, je kan veel relaxter remmen en dat geeft vooral in afdalingen waar het wegdek gehavend is en je dus eenvoudig je snelheid kan controleren een veilig gevoel.
Een gewonnen zaak zou je zeggen. 600 euro extra voor comfort en veiligheid, is 600 euro well spent. Nee dat is het niet. De lange beklimmingen zetten de rijder onder druk die een pak zweet verliest in het gevecht om zijn vege lijf naar boven te hengsten, de afdalingen vereisen het uiterste van het materiaal. En in die afdalingen bleek dat die schijfremmen toch nog niet klaar zijn voor een baanmachien. Slepende pads, waarbij de discs tegen de remblokjes aanslepen, iets wat zich bij de volgende beklimming quasi volledig oploste om na een volgende afdaling weer te manifesteren en in mindere mate het piepen van de remmen bij stevige remsessies laten toch een gevoel achter waarbij de techniek nog niet op punt staat.
Moet je dit "schuren" als normaal beschouwen ? Bij je auto zou je het althans niet accepteren, denk ik dan. Ook als je remblokjes van standaard callipers tegen je velg schuren omdat er een slagje in je velg zit, word je gek van het repetitieve gesleep, hetzelfde dus met die geweldige disc brakes. 600 euro voor extra comfort en irritatie vind ik dan weer een brug te ver. Kortom nieuwe dilemma's, een nieuwe fiets of nog wat wachten tot die schijfremmen meer op punt staan.
dinsdag 22 december 2015
2005 - 2015 ... 10 jaar aan de weg timmeren als allround dj
Ik draaide electro, EBM en industrial en als ik kon kiezen, draaide ik naast Chris Liebing en Adam Beyer, maar het lot heeft anders beslist zeg ik maar en dus draaien we ruim 10 jaar trouwfeesten met een officieel statuut.
En op die 10 jaar is er aardig wat veranderd. Niet zozeer het feesten, feesten en uit de bol gaan is van alle tijden, maar alles wat er rond hangt. Of er meer dj's zijn, dat is moeilijk in te schatten, waarschijnlijk wel, want de instapkost is een stuk lager door goedkoper materiaal en vooral goedkopere muziek. Maar in alle geval hebben meer dj's de weg naar het internet gevonden. Waar ik me vroeger vrij eenvoudig kon handhaven in de top van de google bij bepaalde zoekwoorden, moet ik het meer en meer afleggen tegen de concurrentie. Maar concurrentie is goed, het houdt je op je kivif, zorgt ervoor dat je de vinger aan de pols houdt, en zolang de aanvragen en boekingen vlot binnen lopen weet je dat je goed bezig bent.
De website heeft in de loop der jaren een aantal metamorfoses ondergaan, blijkbaar ten goede want ook hier krijg ik geregeld complimenten over. Maar ook dat zien de concurrenten blijkbaar. Zo schreef ik een tijd geleden een post over dingen die je tegen komt als je wat rond surft op het net. Eerlijk is eerlijk, de links die ik daar aanhaal zijn allemaal aangepast, toch blijft het een relevante post want nog steeds vind ik dj's die zichzelf profileren met mijn teksten. DJ's die hoog oplopen met correcte prijszetting, betalen van dj licenties en legaal aankopen van muziek nemen het duidelijk zelf niet al te nauw met copyright, laat staan dat het van een bepaalde eigenheid getuigd.
Om je muziekcollectie te spijzen ga je de deur niet meer uit, CDs lopen hopeloos achter en een wekelijkse trip naar de itunes store levert alle relevante muziek op voor de allrounder die met zijn tijd wil meegaan. Het enige nuttige dat je nog kan doen met CDs is ze gebruiken als flashy bierviltje, maar daar blijft het dan ook bij. Het feit dat Pioneer "de dj standaard" al meer dan 3 jaar geen nieuwe CD speler meer op de markt heeft gebracht zegt op zich voldoende.
Waar de beginjaren steevast werd dienst gedaan op verhuurders voor het plaatsen van licht en geluidsinstallaties, heeft de digitalisering van de dj-set en de evoluties binnen de PA en verlichtingswereld ervoor gezorgd dat alles compacter en krachtiger is geworden. En dat djLeBart ook een eigen installatie heeft. En ook de zaaluitbaters hebben vandaag de dag een pak minder te vrezen, want de klassieke PARs zijn veelal vervangen door LED varianten die de stroomvoorzieningen een pak minder belasten.
Een ding is er echter niet veranderd, het plezier dat ik beleef aan mensen te zien dansen en zich amuseren terwijl ik muziekjes aan elkaar sta te rijgen, want plaatjes draaien klinkt een beetje teveel 1992.
En op die 10 jaar is er aardig wat veranderd. Niet zozeer het feesten, feesten en uit de bol gaan is van alle tijden, maar alles wat er rond hangt. Of er meer dj's zijn, dat is moeilijk in te schatten, waarschijnlijk wel, want de instapkost is een stuk lager door goedkoper materiaal en vooral goedkopere muziek. Maar in alle geval hebben meer dj's de weg naar het internet gevonden. Waar ik me vroeger vrij eenvoudig kon handhaven in de top van de google bij bepaalde zoekwoorden, moet ik het meer en meer afleggen tegen de concurrentie. Maar concurrentie is goed, het houdt je op je kivif, zorgt ervoor dat je de vinger aan de pols houdt, en zolang de aanvragen en boekingen vlot binnen lopen weet je dat je goed bezig bent.
De website heeft in de loop der jaren een aantal metamorfoses ondergaan, blijkbaar ten goede want ook hier krijg ik geregeld complimenten over. Maar ook dat zien de concurrenten blijkbaar. Zo schreef ik een tijd geleden een post over dingen die je tegen komt als je wat rond surft op het net. Eerlijk is eerlijk, de links die ik daar aanhaal zijn allemaal aangepast, toch blijft het een relevante post want nog steeds vind ik dj's die zichzelf profileren met mijn teksten. DJ's die hoog oplopen met correcte prijszetting, betalen van dj licenties en legaal aankopen van muziek nemen het duidelijk zelf niet al te nauw met copyright, laat staan dat het van een bepaalde eigenheid getuigd.
Om je muziekcollectie te spijzen ga je de deur niet meer uit, CDs lopen hopeloos achter en een wekelijkse trip naar de itunes store levert alle relevante muziek op voor de allrounder die met zijn tijd wil meegaan. Het enige nuttige dat je nog kan doen met CDs is ze gebruiken als flashy bierviltje, maar daar blijft het dan ook bij. Het feit dat Pioneer "de dj standaard" al meer dan 3 jaar geen nieuwe CD speler meer op de markt heeft gebracht zegt op zich voldoende.
Waar de beginjaren steevast werd dienst gedaan op verhuurders voor het plaatsen van licht en geluidsinstallaties, heeft de digitalisering van de dj-set en de evoluties binnen de PA en verlichtingswereld ervoor gezorgd dat alles compacter en krachtiger is geworden. En dat djLeBart ook een eigen installatie heeft. En ook de zaaluitbaters hebben vandaag de dag een pak minder te vrezen, want de klassieke PARs zijn veelal vervangen door LED varianten die de stroomvoorzieningen een pak minder belasten.
Een ding is er echter niet veranderd, het plezier dat ik beleef aan mensen te zien dansen en zich amuseren terwijl ik muziekjes aan elkaar sta te rijgen, want plaatjes draaien klinkt een beetje teveel 1992.
zaterdag 7 november 2015
New Soundsystem - Bose F1 812 - review/test
After, what seemed ages, yesterday 2 Bose F1 812 tops finally arrived. Since I hadn't got the time to give them a proper test run, I quickly popped them out of the giant cardboard boxes, to have a look at them.
They are neat, finish is spot on and I really wanted to have a good look how Bose implemented the whole "flexible array system" with the moving panels. It feels sturdy and very solid, so again spot on. Put some juice in one of the units and connect my iPhone to drop a tune or two. Even with a pretty low output from an iPhone you get decent volumes without having to push the F1 to the max, the sound was full, but then again, I didn't have a reference. The unit was on the floor in my garage, changing the array from straight to reverse-J immediatly improved the sound impression from my standing position. So for small events, putting these on the floor, without bass units or poles would do just fine in the reverse-J position, plus you get a very clean dj booth.
Today I put the F1s head-to-head with my current Turbosound TXP-121 tops. Both have a 12" woofer, both are around 20kg, both are located in the premium (price) segment and both come in solid cardboard boxes. After 5 years the TXP cardboard is still impeccable, but the Bose ones are HUGE, so I guess the Bose bags will be ordered sooner than later.
The F1s are slightly higher and deeper than the Turbosounds, but they still fit properly in an estate in the upright position. TXP handles are cut-outs in the speaker, while the F1s are proper handles, the latter is easier to carry, especially when carrying 2 units.
I'm not going to compare tech specs from both units, only going to compare the sound. The Turbosounds are the only speakers I got so much positive comments on, going from the massive sound pressure coming out of such a little unit to the very good and detailed sound. The only units I got similar comments on were the Bose L1 poles, but the investment on these cannot be spread over 2 or more years so I decided to go for the F1s and buy the bass-units later.
Hooked up my Traktor S8 to the 4 top speakers and launched some different songs onto the driveway. First Paul van Dyk - Let Go. Sound of the Bose F1s was very full, even when I was about 25-30 meters away from the speakers the whole sound spectrum was still present. Compared to the Turbosounds the bass was more pronounced and deeper, while the highs were a little less crisp. The Bose speakers could keep the full sound over a longer distance than the Turbosounds while the fall-off in volume was almost the same for both. Other bass driven techno tracks proved the bass on the bose F1 is deeper, without becoming muddy.
Skinny Puppy - assimilate, one of my favourite all time tracks, this song is etched in my memory. The TXP-121 speakers sounded more crisp, snares and hi-hats have more bite than on the Bose F1s. This is similar to what I heard when switching back and forth between a classic 2-Way PA speaker and the Bose L1 system. The male choir intro of This Corrosion from Sisters Of Mercy enlarged this feeling. While Turbosound was very crisp during the purely vocal part, they became little aggressive when the drums kicked in. The Bose F1 on the other hand stayed well composed and filtered tha agressiveness out of the transition. I wanted to put more emphasis on the aggressive sound by pumping Amon Amarth - Pursuit of Vikings & Korn - Falling away from me through the speakers. Again the Bose F1s polished the biggest edges out of the TXP-121 sound, but stayed very lively and never felt overprocessed.
Yes the Bose can pump some more SPL and yes the Bose has a wider dispersion but I cannot say it is outclassing the Turbosounds. Both sound very good and both can be perfectly used as a full range PA speaker on small/medium events as long as you do not have to generate a tomorrowland rumbling bass. The differences in sound & feel are reinforced by going back and forth between the speakers while listening to specific parts of the productions. If you listen to a complete song on one pair and replay the same song on the other the difference becomes much smaller.
That said I can see/hear why people give compliments on the Bose sound, the sound is more polished and feels very rich. I cannot wait to pump some serious beats @ high SPL out of these babies on the next djLeBart allround dj gig.
Hooked up my Traktor S8 to the 4 top speakers and launched some different songs onto the driveway. First Paul van Dyk - Let Go. Sound of the Bose F1s was very full, even when I was about 25-30 meters away from the speakers the whole sound spectrum was still present. Compared to the Turbosounds the bass was more pronounced and deeper, while the highs were a little less crisp. The Bose speakers could keep the full sound over a longer distance than the Turbosounds while the fall-off in volume was almost the same for both. Other bass driven techno tracks proved the bass on the bose F1 is deeper, without becoming muddy.
Yes the Bose can pump some more SPL and yes the Bose has a wider dispersion but I cannot say it is outclassing the Turbosounds. Both sound very good and both can be perfectly used as a full range PA speaker on small/medium events as long as you do not have to generate a tomorrowland rumbling bass. The differences in sound & feel are reinforced by going back and forth between the speakers while listening to specific parts of the productions. If you listen to a complete song on one pair and replay the same song on the other the difference becomes much smaller.
That said I can see/hear why people give compliments on the Bose sound, the sound is more polished and feels very rich. I cannot wait to pump some serious beats @ high SPL out of these babies on the next djLeBart allround dj gig.
zondag 2 augustus 2015
Ne Maître ... of nen dj ??
Je moet niet voorzien zijn van een of meerdere universitaire master diploma's om de knoppen en schuiven op een mixer te begrijpen. Als al die dingen dan nog voorzien zijn van stickertjes die de achterliggende functies cryptisch beschrijven is het al helemaal een eitje. Kortom iedereen die al een paar keer aan een mixer heeft staan hengsten kan op zowat alle discobars ten velde zich uit de slag trekken.
Maar goed, laatst kwam de kok me uitleggen dat de schuif met het stickertje dansvloer, voor de dansvloer was. Stickertje achtergrond voor de rest van de zaal en monitor voor ... u raadt het al. Terloops werd nog even vermeld dat hij dat normaal voor de aanvang van het feest uitlegt aan de dj's, want de mannen van de huisdiscobar komen altijd al tijdens de receptie, dat ik de eerste was in 23 jaar die pas rond het dessert toekwam.
Een korte, "waarom zou ik ? Achtergrondmuziek opzetten daar heb je geen dj voor nodig en ik moet geen installatie plaatsen, want die is hier aanwezig" werd niet direct gesmaakt. Een karrenvracht formaliteiten werd op tafel gesmeten en de aap kwam uit de mouw ... "en dat is niet de taak van mijn garcons".
En daar moet ik de man helemaal gelijk in geven. Aangeven van micro's, opzetten van beamers, dimmen van lichten, kortom het in goede banen leiden van een huwelijksfeest in de feestzaal is niet de taak van een garcon. Maar het is evenmin de taak van een dj, daarvoor heb je een maître.
Besparen op een maître omdat de dj het wel zal oplossen is misschien een gemakkelijke oplossing, maar als dj heb je geen zicht op de planning en ben je dus volledig afhankelijk van de garcons wiens taak het niet is om de dj op de hoogte te houden. Zeer fijn als de taart vol vuurwerk al half de zaal is en je de muzikale ondersteuning nog niet gestart hebt. "Je zag toch dat we alles aan het klaarzetten waren" is wat mij betreft geen heldere communicatie. Een garcon die een beamer op de tafel neerploft en dan weer achter zijn toog verdwijnt, waarna de dame die iets wil presenteren verweesd achter blijft. Als ze dan aan een andere passerende pinguin even informeert hoe of wat kreeg ze de verhelderende feedback ... "aaahhh wij moeten dat opstellen ofwa ?"
Als djLeBart zelf en licht- en geluidsinstallatie plaatst worden praktische zaken die gebruik dienen te maken van de geluidsinstallatie gecovered, maar een juiste communicatie met het zaalpersoneel blijft onontbeerlijk om alle key-moments met de juiste bravoure te ondersteunen. Op vraag van het bruidspaar is het natuurlijk altijd mogelijk om als early bird op te duiken op een feest en de achtergrondmuziek te voorzien en dergelijke, maar de hierboven vermelde kok vond het een bizar gegeven dat hiervoor extra betaald moest worden. Een garcon die 3 uur extra moet komen doet dat ook niet voor liefdewerk oud papier.
Maar goed, laatst kwam de kok me uitleggen dat de schuif met het stickertje dansvloer, voor de dansvloer was. Stickertje achtergrond voor de rest van de zaal en monitor voor ... u raadt het al. Terloops werd nog even vermeld dat hij dat normaal voor de aanvang van het feest uitlegt aan de dj's, want de mannen van de huisdiscobar komen altijd al tijdens de receptie, dat ik de eerste was in 23 jaar die pas rond het dessert toekwam.
Een korte, "waarom zou ik ? Achtergrondmuziek opzetten daar heb je geen dj voor nodig en ik moet geen installatie plaatsen, want die is hier aanwezig" werd niet direct gesmaakt. Een karrenvracht formaliteiten werd op tafel gesmeten en de aap kwam uit de mouw ... "en dat is niet de taak van mijn garcons".
En daar moet ik de man helemaal gelijk in geven. Aangeven van micro's, opzetten van beamers, dimmen van lichten, kortom het in goede banen leiden van een huwelijksfeest in de feestzaal is niet de taak van een garcon. Maar het is evenmin de taak van een dj, daarvoor heb je een maître.
Besparen op een maître omdat de dj het wel zal oplossen is misschien een gemakkelijke oplossing, maar als dj heb je geen zicht op de planning en ben je dus volledig afhankelijk van de garcons wiens taak het niet is om de dj op de hoogte te houden. Zeer fijn als de taart vol vuurwerk al half de zaal is en je de muzikale ondersteuning nog niet gestart hebt. "Je zag toch dat we alles aan het klaarzetten waren" is wat mij betreft geen heldere communicatie. Een garcon die een beamer op de tafel neerploft en dan weer achter zijn toog verdwijnt, waarna de dame die iets wil presenteren verweesd achter blijft. Als ze dan aan een andere passerende pinguin even informeert hoe of wat kreeg ze de verhelderende feedback ... "aaahhh wij moeten dat opstellen ofwa ?"
Als djLeBart zelf en licht- en geluidsinstallatie plaatst worden praktische zaken die gebruik dienen te maken van de geluidsinstallatie gecovered, maar een juiste communicatie met het zaalpersoneel blijft onontbeerlijk om alle key-moments met de juiste bravoure te ondersteunen. Op vraag van het bruidspaar is het natuurlijk altijd mogelijk om als early bird op te duiken op een feest en de achtergrondmuziek te voorzien en dergelijke, maar de hierboven vermelde kok vond het een bizar gegeven dat hiervoor extra betaald moest worden. Een garcon die 3 uur extra moet komen doet dat ook niet voor liefdewerk oud papier.
Abonneren op:
Posts (Atom)