vrijdag 23 december 2011

Vorig jaar werd er gedarteld in een dik sneeuwtapijt, dit jaar moeten we het doen met ellendig herfstweer.
Muzikaal waren er gelukkig wel lichtpuntjes in deze duisternis. Naast de opeenstapeling van tussenin nummers welke thuis horen in de eerste de beste huiskamer, naast een knetterend haardvuur terwijl je onder een dekentje in de zetel ligt te soezen, denk maar aan het arsenaal Adele hits, onder andere gevolgd door Gotye, Lana Del Rey en Agnes Obel, was er hier en daar toch een hitje te bespeuren wat enerzijds de voetjes in beweging zette en welke misschien wel eens een blijver zou kunnen zijn.
In deze laatste categorie valt waarschijnlijk het enige vlaamstalige lied “waar is da feestje” … het heeft weinig om het lijf, is aanstekelijk en het gemiddelde bierdrinkende element kan dit ten allen tijden uit volle borst meezingen. Laten we hopen dat het Dos-Cervesagewijs niet zover zal komen en dat dit sloganesque gebeuren terug naar voetbalstadia keert.
Een stuk minder volks maar uit eenzelfde vaatje getapt was dan weer “Partyrock Anthem”, hucklebuck, macarena en aanverwante taferelen werden ons gespaard, maar de melbourne shuffle heeft zich wel naast het obligatoire jump of haknummertje geschaard in het heetst van de strijd. Of er echte blijvers tussen zaten dit jaar … in de categorie dance … misschien Lykke Li’s “I Follow Rivers”, Solveig’s “Hello” en de Calvin Harris/Rihanna tandem “We found Love”.
Wat onmiddellijk de vervlakking dance – RNB – pop weerspiegelt.
Alternatievere dingen uit mijn playlisten en die daarenboven ook in de hitparades terecht kwamen bleven vrij beperkt … Goose, The Subs, Beth Ditto en een sporadische Foo Fighters of Das Pop.

En er is de verdere opmars van alles wat dubstep en drum&bass is. Enerzijds de poppy dubstep van pakweg Katy B die tevens mag aantreden op evenementen als I Love Techno, terzijde kan editie 2011 bestempeld worden als absolute dieptepunt, en dan doel ik niet Katy B dan wel op de algehele programmatie en de invulling waarbij dj’s iconen als ILT omtoveren tot het eerste het beste trouwfeest door aan de Rock’n Roll te gaan … volgend jaar Radio Modern op ILT. En anderzijds de wat hardere dingen als dj fresh’s “Louder” en België’s drum&bass troost in bange dagen … Netsky.

Een andere leuke evolutie voor 2011 was … het mag weer eens wat meer zijn. Extra’s aan licht … een spectaculaire lichtbrug … lasers … onderstreept met een pufje rook … het kan weer. Spijtig genoeg niet overal haalbaar, want er zijn nog steeds zalen waar een discobar wordt aanzien als noodzakelijk kwaad en je in een hoekje gepropt wordt.

Maar vooral een hoop leuke feestjes met geweldige feestvolk die de nachtelijke escapades onvergetelijk maken ...

Hoe dan ook was 2011 voor mezelf en voor het alter ego djlebart een geweldig jaar en laten we hetzelfde hopen voor jullie en voor 2012.

En om een extra sprankeltje feest door jullie boxen te sturen … een hoop dansbaar commercieel spul op een hoopje met een kerstknipoog op het einde.

Allround dance mix with a hint of christmas by djLeBart.be

woensdag 21 september 2011

Een Cantium over Extremen.

Hardstyle, Jumpstyle, French Tek of Hardcore zijn nu niet direct de genres waarmee de gemiddelde electronische muziekliefhebbers vereenzelvigd wil worden. Je moet dus naar “themafeesten” als bassleader, Reverze of Sensation Black gaan om een beetje aan je trekken te komen. Als voornoemde strekkingen zich dan toch een weg banen binnen het meer commerciële festivalcircuit dan worden ze verbannen naar een uithoek in het terrein waar het stel rondspringende festivalgangers en de op een hoog tempo dreunende beats zo weinig mogelijk interfereren met de andere electronische adepten.
Nu heb ik wel eens een avondje extreem hard staan hakken en kwijlen op een dj Korsakoff optreden en heb ik lady Dana wel eens wild zien gaan, eerlijk is eerlijk, het zijn ook niet mijn favoriete muzikale verpozingen. Het lijstje met voorkeur-nummers dat ik voor vorige vrijdag kreeg, liet echter uitschijnen dat dit wel zou geapprecieerd worden door de aanwezigen en … het bruidspaar.
Le Cirq in hoogstraten, was de extreem schitterende locatie voor dit gebeuren. Een zaal in theater stijl met de bijbehorende gigantische luster en een eigen installatie waar je als dj meer dan een klein fortuin zou moeten uitgeven om het te huren. Met lightjockey die tevens fungeert als videojockey … licht en video-animatie gewijs kon de avond dus niet stuk.
21h30 … tijd voor de extreem vroeg ingeplande openingsdans, waar ik overigens helemaal fan van ben. Veel opwarmperiode, enigszins ondersteund door de zoveelste moesonregen die het Belgenlandje passeerde, was niet nodig om de gasten op temperatuur te krijgen voor een stomend feestje. En ik denk dat ik dit trouwfeest met stip op 1 kan zetten als het gaat om bizarre, zij het niet extreem bizarre muzikale combinaties. Ik heb wortels in het gothic/electro/industrial genre, heb metal en punk feestjes afgeschuimd, zag Rocco Granata in mega-tent Dockside Marina in een new-Beat versie te berde brengen naast klinkende namen als Confetti’s en Plaza en beschouw bepaalde Keerbergse discotheken als 90s jeugdzonden … om te onderstrepen dat ik heb al wat extremen heb gezien.
Maar een feestje waar dj Coone, Vorwerk, Furax, Armani & Ghost en Mark with A K even veel gesmaakt worden als The Ramones, The Sex Pistols en zelfs The Dead Kennedy’s dat had ik nog niet mee gemaakt. Dat dezelfde mensen helemaal losgaan op de zwaarste retro, doodleuk de hucklebuck hopsen, headbangen op Metallica en Rammstein, een bovenste beste gangsta bro neerzetten op de House Of Pain of Naughty By Nature en met eenzelfde animo de longen uit hun lijf zingen als “sweet caroline” of “why tell me why” de revue passeert is niet direct de doorsnee trouwfuif te noemen.
Het seizoen quasi afsluiten met een playlist als deze is geweldig en geeft een mens extreem veel energie, genoeg om zijn winterslaapje over te slaan en rijkhalzend beginnen uit te kijken naar alles wat nog zal volgen.
Erwin, Karen ... het ga jullie extreem goed.

dinsdag 19 juli 2011

Kan iedereen naast schilderen ook dj’en …

Ravensburger pretendeert dat iedereen kan schilderen met kant en klare pakketjes die je in zowat elke speelgoedwinkel op de kop kan tikken … maar ben je dan ook een schilder. De hype van de dj-cultuur zorgt ervoor dat een soortgelijk fenomeen het daglicht ziet, muziekjes aan elkaar rijgen is plots een betaalbaar tijdverdrijf geworden. Voor een bescheiden budget en met een beetje oefening en technisch doorzicht kan je de dag setjes neerzetten welke niet te onderscheiden zijn van pakweg Regi of Tiesto hun laatste cd-opname in het sportpaleis. Ook de drempel naar het verkrijgen van muziek is met de intrede van de mp3 quasi onbestaande, het aanleggen van een vrij complete collectie is slechts een kwestie van wat playlisten opsnorren en een paar klikken later heb je een kant-en-klare collectie ter uwer beschikking. Hoe je die download-collectie aanlegt is louter een kwestie van ethiek en respect voor de muzikanten in kwestie.
Maar is dit voldoende om jezelf de titel dj aan te meten.
Puur etymologisch misschien wel natuurlijk, maar er komt wel wat meer bij kijken dan gewoon wat muziekjes aan elkaar rijgen (maar daar heb ik het in eerdere posts al over gehad).
Of dit de enige redenen zijn dat de dj’s die zich specialiseren in trouwfeesten als paddestoelen uit grond schieten zal je mij niet horen zeggen en dat een beetje concurrentie slecht is voor de “business” al evenmin. Het is eerder een extra drive om je nog meer te onderscheiden van die concurrentie, je professionalisme naar een hoger niveau tillen en proberen nog een stapje verder te gaan in het leveren van een top service.
En daar waar “het verschil maken” voor mezelf, en ik hoop voor een hoop collega’s, zal schuilen in het verbeteren van details … verbeteren van mixtechniek, korter op de bal spelen qua nieuwe muziek en dieper spitten in muziekbibliotheken naar vergeten klassiekers en pareltjes, je discobar netjes verzorgen, cablage netjes wegwerken en investeren in betere lichteffecten … lijkt het er de laatste tijd op dat een correcte communicatie, duidelijke afspraken en nakomen van gemaakte commitments al een wonder an-sich zijn.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, maar het aantal aanvragen voor trouwfeesten op korte termijn waarbij de koppels in kwestie “door omstandigheden dringend een naar een nieuwe dj op zoek moeten” bij me terecht komen is het laatste jaar wel exponentieel de hoogte in gegaan. Beknibbelen door een vriend te laten draaien die veel muziek heeft en al eens gedraaid heeft blijkt regelmatig een succesformule voor miserie te zijn, maar ook ingehuurde dj’s durven al eens een boeking vergeten op te schrijven of …
Hoe dan ook, keiharde garanties kan niemand geven, maar een beetje eergevoel, beroepsernst en respect aan de dag leggen voor je klanten, zodat je hen tenminste een alternatief kan aanbieden is in mijn ogen het minste wat je als dj kan doen.
Maar ook als klant kan je tijdig op zoek gaan, toezegging op papier of via mail vragen en van tijd tot tijd opvolgen of alles nog in kannen en kruiken is.
Ik, en met mij een hoop collega’s die hun job of hobby au sérieux nemen, zullen eens zuchten bij het zoveelste “is alles nog OK” mailtje, maar we zullen antwoorden en jullie geruststellen want daar waar wij, als dj, jaarlijks ettelijke keren met “de belangrijkste dag van ons leven” worden geconfronteerd, weten we maar al te goed dat er voor jullie slechts 1 trouwfeest telt.

dinsdag 15 maart 2011

De dj droom/mystiek ontwricht ...

Dj zijn op trouwfeesten, op de eerste 2 woorden na klinkt het alles behalve sexy en glamoureus, laat staan dat het de ambitie is als je voor het eerst achter een mengtafel en platen- of cdspelers staat. Discotheken, festivals, arena’s … 2 Many DJ’s of Tiësto toestanden daar is het hem uiteindelijk om te doen.
Platen gelijk zetten, urenlang beatmixen op je kamertje, op zoek gaan naar vette songs en in discotheken een glimp proberen op te vangen van de activiteiten van de platenruiter van dienst. Alles voor de droom … tot een van je vrienden komt vragen “Hey dude, ik ga trouwen, wilde gij draaien op mijn feest”. Een panische blik, doodsangsten … “Ik spreek echt niet in de micro hé gast”. Trouwen doet trouwen en van het een kwam het ander. Het bleek de start van een nieuw tijdperk. DJ’en werd meer als een hobby, een bijberoep, een verslaving aan het gevoel van mensen aan het dansen te brengen.
De essentie bleef, de insteek veranderde. Mij hoor je niet vertellen dat de aanpak van een trouwfeest, een set voor een club of een avondje in een danscafé identiek is, maar in wezen blijft het hetzelfde … de gasten meenemen op een muzikale trip en hen een leuke avond bezorgen. Zoeken wat de voetjes in beweging zet en aanvoelen wat de dansers aan de waggel houdt en hen nog een stapje verder drijven. “De dansvloer lezen”. Allround dj’s hebben een groot muzikaal draagvlak en zullen desgevallend meer aangewezen zijn om feesten waarbij meerdere generaties aan hun trekken moeten komen tot een goed einde te brengen.
Op een slappe koord balanceren tussen de stress van werken en de roes van het feest … mag dan wel ietwat mythisch aandoen, de hele trouwfeest-dj-business afstempelen als iets waarbij de beoefenaar magische krachten moet bezitten en pas na een jarenlange doorgedreven opleiding kan gecertifieerd worden aan de dj-equivalent van Hogwarths is er gewoonweg over.
Oefening baart kunst en op je thuiskamertje leer je welke muziek in elkaar past, doe je elementaire muziekkennis op, maar alleen als je mensen voor je hebt leer je wat werkt en wat niet, welke soort feesten je liggen als dj en welke je liever links laat liggen. Alleen als er mensen voor je uit hun dak gaan krijg je een wisselwerking, electriciteit in de lucht, vibes … meegaan en de feestvierders meenemen op die vibes, dat is magisch … en daar doe je het voor. Elke keer opnieuw.