One hit wonder day op Studio Brussel. Veel van die one hit wonders hebben echter meerdere hits, welke echter voor jan met de pet reeds lang uit het collectieve geheugen gewist zijn. Maar dat was het punt niet, er werden dus een dag lang vervlogen hitjes gespeeld waarbij ik bij de eerste tonen meestal titel en uitvoerder kon uitschreeuwen, beroepsmisvorming zal ik het noemen. Want dit zijn de nummers die ik nog van tijd tot tijd mag bovenhalen en er mensen mee blij maken, en dat maakt van dj'en misschien wel een van de leukste jobs. Leuke muziek, blije mensen, een drankje erbij en je wordt verdorie betaald om een feestje te bouwen.
Echter werden die onuitputtelijke stroom aan hitjes teveel onderbroken door het nodeloos herhalen dat het one hit wonders waren en het feit dat er een of andere autofabriek de deuren moest sluiten. En als we Limburgs finest en brightest, Ingrid Lieten, moeten geloven is het onze eigen domme schuld. De mens koopt te weinig en zeker auto's ... en daarom moet Ford Genk dicht.
Zowat elke allround dj die in de weekends het land afschuimt naar een trouwfeest of een of andere fuif heeft een wagen nodig. Om zichzelf en een halve garage te verhuizen. Een aantal jaren geleden was de monovolume wagen de oplossing. Pakweg de Ford Galaxy was door de week de ideale wagen om je koters naar de creche te brengen en je naar het werk te begeven zonder je pak overmatig te kreuken en zonder dat je moet rondrijden met de eerste de beste loodgieters of electriciens camionette.
Die dingen zijn echter zo hip als Claude Francois op I love Techno, dus kwam Ford met een top alternatief ... de S-max. Een beetje sportiever, maar even praktisch.
Alleen kwam Elio met een nieuwe bedrijfswagenregeling die enerzijds monovolumes als stinkende vervuilers en ecologische rampen bestempelde en dus moeten de bestuurders zich blauw betalen voor dit model. De oh zo belangrijke Ford werd door de regering gebrandmerkt, op de zwarte lijst gezet. En nu ...
Wat Ford niet kon voorzien was de evolutie in de luidsprekermarkt. Actieve speakers, geen versterkerracks meer, compactere speakers, ledverlichting. De garage van de dj is maar half gevuld meer, de compacte gezinswagen van vrouwlief kan terug in de garage en de monovolume die Mr. dj nodig had wordt vervangen door een middenklasse stationwagen. Nee geen Ford Mondeo want die verbruikt te veel, maar een volvo (ook goed voor België) of een dikke BMW 5 want met die efficient dynamics is het verschil in prijs marginaal.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van innovatie, we kunnen geen Ford kopen, omdat ze niet genoeg innoveren in functie van uw belastingsstrategie.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van media, we kunnen geen Ford kopen, omdat de mens te weinig in zijn buidel heeft omdat u zo nodig een 3e openbare televisie net moest oprichten.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van armoede bestrijding, we kunnen geen Ford kopen, omdat we geen boekingen krijgen omdat jan-met-de-pet minder verdient. Hij moet 1/2 van zijn loon afstaan voor uw beleid en hij kan dus minder kan uitgeven aan feesten.
Dus mevrouw Lieten, minister van overheidsinvesteringen, schaf u een rekenmachine aan, zodat u eens de vergelijking uitwerken tussen de belasting door arbeid op de werkende mens, de belasting op arbeid van de werkende mens en de belasting van niet-arbeid op diezelfde werkende mens.
Hoe leuk dj'en ook is en hoeveel voldoening je keer op keer krijgt, het blijft hard werken. Ik moet er gelukkig niet van leven maar had misschien wel kunnen opleggen voor een Ford.
donderdag 25 oktober 2012
dinsdag 11 september 2012
Put your money where your mouth is
De opdracht van een dj is eenvoudig, er elke keer staan. Elke keer een feestje bouwen en elke keer zorgen dat de dansvloer vol staat en iedereen uit zijn dak gaat.
En hoewel ieder feest er toe doet, zijn er zo van die momenten dat voor jezelf de lat hoger wordt gelegd. Niet iedereen is fanatiek bezig met een opbouw en niet iedereen is begenadigd met een zesde en zevende zintuig. Het zesde hoort nummers van 2 km op voorhand aankomen, het zevende is een aangeboren dj afwijking waarbij de minste afwijking ten opzichte van de perfecte beatmix resulteert in wegwerp gebaren, stokkende dansmoves en een relaas over incompetentie.
Ik ben niet op mijn mond gevallen, mijn vrienden en collega’s weten waar ik mijn vrije tijd aan spendeer en op toestanden waar een dj ten tonele verschijnt moet ik steeds de platenheld in kwestie aan een kwaliteitsonderzoek onderwerpen. Als ik dan moet aantreden op iets waar zij aanwezig zijn, dan wordt een echelon of 3 naar omhoog afgesteld. Dan is het opletten geblazen want de kritiek ligt klaar op het puntje van hun tong, een foute mix of een plaat die er niet boenk op is, dat krijg ik direct naar mijn kop gesmeten … volledig terecht natuurlijk.
Ik heb een snelle pen, zwaai met mijn badge van spelling-police in mijn queeste om sms-taal en dt fouten te bannen van de dj-community dj2dj. Dj2dj is een van de plaatsen waar wij muziek-nerds onze gram halen, palaveren over futiliteiten als manueel beatmatchen, sync knoppen en het ter ziele gaan van de technics sl-1200. Maar het is ook de plaats waar dj’s rondhangen met een cv dat een pak imposanter is den het mijne. En net uit die hoek kwam een tijd geleden, uit het niets, de volgende vraag: “wij gaan trouwen volgend jaar en wilden je graag vragen als plaatjesdraaier op ons feest”. Je knippert met je ogen en vraagt, kan u de vraag nog eens herhalen aub. Waarom zou iemand die inmiddels 6 jaar op tomorrowland stond (en niet als bezoeker) mij vragen, kent die geen “echte” dj’s met meer klinkende namen die dat varkentje kunnen wassen ?
Vorig weekend was het dus “money time”. Zowat elke genodigde weet wie je bent, want iedereen weet dat de bruidegom met een Sheldon Cooperiaanse minutieusiteit met muziek en dj’en bezig is. Wat je bij de hamvraag van de avond brengt … gaan ze je na de openingsdans aankijken als de eerste de beste jury en beoordelen op je mixtechniek en platenkeuze om achteraf een rapport af te leveren of gaan ze toch een danske placeren. Ook de zaal werkte niet helemaal mee. Het eten was lekker maar werd vooral royaal en copieus verdeeld onder de genodigden. Waar sexy gerechtjes een groot bord behelzen met hier en daar wat substanties, schuimpjes en sausdrupjes kon je je hier vakkundig laten volstoppen als de eerste de beste prijsgans. Mensen die moeilijk praten omdat het dessert nog tegen hun huig kietelt ten gevolge van een volgelopen slokdarm zijn zelden de wildste dansers …
Maar … elke vorm van plankenkoorts en lege dansvloervrees bleek een maat voor niets. De dansvloer liep vol en bleef vol. Het tempo haalde bij momenten verschroeiende hoogten, verzoekjes van de gasten of het nu disco, retro, dance of schlagers waren werden met ongebreideld enthousiasme in zweet op de dansvloer omgezet. Gedurende een kleine 5 uur werden bekende en voor sommigen minder bekende nummers aan de lopende band aan en in elkaar geregen, waarbij ik meermaals in de uitspattingen betrokken werd … a dj’s dream … een dansvloer die je steeds weer voldoende inspiratie geeft om de volgende knaller klaar te zetten en je toelaat om helemaal los te gaan.
De complimenten gedurende de avond geven je een scheef glimlachje en zetten je aan om er nog een schepje bovenop te doen. Het applaus en gejoel na de laatste noot van de openingsdans reprise = een kippenvelmoment … en ook dat zorgt ervoor dat wekelijks slaaptekort geen issue meer is.
En hoewel ieder feest er toe doet, zijn er zo van die momenten dat voor jezelf de lat hoger wordt gelegd. Niet iedereen is fanatiek bezig met een opbouw en niet iedereen is begenadigd met een zesde en zevende zintuig. Het zesde hoort nummers van 2 km op voorhand aankomen, het zevende is een aangeboren dj afwijking waarbij de minste afwijking ten opzichte van de perfecte beatmix resulteert in wegwerp gebaren, stokkende dansmoves en een relaas over incompetentie.
Ik ben niet op mijn mond gevallen, mijn vrienden en collega’s weten waar ik mijn vrije tijd aan spendeer en op toestanden waar een dj ten tonele verschijnt moet ik steeds de platenheld in kwestie aan een kwaliteitsonderzoek onderwerpen. Als ik dan moet aantreden op iets waar zij aanwezig zijn, dan wordt een echelon of 3 naar omhoog afgesteld. Dan is het opletten geblazen want de kritiek ligt klaar op het puntje van hun tong, een foute mix of een plaat die er niet boenk op is, dat krijg ik direct naar mijn kop gesmeten … volledig terecht natuurlijk.
Ik heb een snelle pen, zwaai met mijn badge van spelling-police in mijn queeste om sms-taal en dt fouten te bannen van de dj-community dj2dj. Dj2dj is een van de plaatsen waar wij muziek-nerds onze gram halen, palaveren over futiliteiten als manueel beatmatchen, sync knoppen en het ter ziele gaan van de technics sl-1200. Maar het is ook de plaats waar dj’s rondhangen met een cv dat een pak imposanter is den het mijne. En net uit die hoek kwam een tijd geleden, uit het niets, de volgende vraag: “wij gaan trouwen volgend jaar en wilden je graag vragen als plaatjesdraaier op ons feest”. Je knippert met je ogen en vraagt, kan u de vraag nog eens herhalen aub. Waarom zou iemand die inmiddels 6 jaar op tomorrowland stond (en niet als bezoeker) mij vragen, kent die geen “echte” dj’s met meer klinkende namen die dat varkentje kunnen wassen ?
Vorig weekend was het dus “money time”. Zowat elke genodigde weet wie je bent, want iedereen weet dat de bruidegom met een Sheldon Cooperiaanse minutieusiteit met muziek en dj’en bezig is. Wat je bij de hamvraag van de avond brengt … gaan ze je na de openingsdans aankijken als de eerste de beste jury en beoordelen op je mixtechniek en platenkeuze om achteraf een rapport af te leveren of gaan ze toch een danske placeren. Ook de zaal werkte niet helemaal mee. Het eten was lekker maar werd vooral royaal en copieus verdeeld onder de genodigden. Waar sexy gerechtjes een groot bord behelzen met hier en daar wat substanties, schuimpjes en sausdrupjes kon je je hier vakkundig laten volstoppen als de eerste de beste prijsgans. Mensen die moeilijk praten omdat het dessert nog tegen hun huig kietelt ten gevolge van een volgelopen slokdarm zijn zelden de wildste dansers …
Maar … elke vorm van plankenkoorts en lege dansvloervrees bleek een maat voor niets. De dansvloer liep vol en bleef vol. Het tempo haalde bij momenten verschroeiende hoogten, verzoekjes van de gasten of het nu disco, retro, dance of schlagers waren werden met ongebreideld enthousiasme in zweet op de dansvloer omgezet. Gedurende een kleine 5 uur werden bekende en voor sommigen minder bekende nummers aan de lopende band aan en in elkaar geregen, waarbij ik meermaals in de uitspattingen betrokken werd … a dj’s dream … een dansvloer die je steeds weer voldoende inspiratie geeft om de volgende knaller klaar te zetten en je toelaat om helemaal los te gaan.
De complimenten gedurende de avond geven je een scheef glimlachje en zetten je aan om er nog een schepje bovenop te doen. Het applaus en gejoel na de laatste noot van de openingsdans reprise = een kippenvelmoment … en ook dat zorgt ervoor dat wekelijks slaaptekort geen issue meer is.
woensdag 5 september 2012
Een blik op de dansvloer
Het trouwfeest seizoen 2012 loopt op zijn einde en ook dit jaar heb ik een stel geweldige feestjes mogen opluisteren, nieuwe zalen mogen ontdekken, van tijd tot tijd geweldige muziek mogen ten berde brengen en vooral een stel dansvloeren in vuur en vlam kunnen zetten.
Een dansvloer volledig los laten gaan is geen exacte wetenschap. Naast de muziek, is de grootste bepalende factor natuurlijk het publiek. Je hebt gezelschappen die niets liever doen dan de dansvloer bezetten en die in ware American Football style klaar staan om de dansvloer te bestormen als het bruidspaar de obligatoire openingsdans voltooid heeft. Je hebt de tooghangers die direct in die regionen bivakkeren en zich eerst moed moeten indrinken voor ze eraan beginnen en dan heb je natuurlijk stoeldansers die volledig wild gaan met een voet of een vinger.
Muzikaal blijven absolute disco en 80s klassiekers altijd wel een schot in de roos om de eerste dansertjes al dan niet schoorvoetend richting de dansvloer te krijgen. Ook de RNB getinte deuntjes en dance meezingers van Black Eyed Peas en David Guetta zijn blijvers. Als je ze niet uit jezelf oplegt (omdat je er als dj niet echt warm meer voor loopt of omdat hun versheidsdatum reeds overschreden is) krijg je ze gegarandeerd op je boterham als verzoeknummer.
Maar de grootste evolutie de laatste jaren is de ontvoogding van alles wat naar dance ruikt. Enerzijds puilen de hitlijsten uit met dance. Ultratop, MNM50 met de meest commerciele varianten terwijl de afrekening de alternatievere electro toestanden in zich opneemt. Maar vooral het doorsijpelen van nummers die hoog staan in gespecialiseerde lijsten als die van Beatport richting de eerdergenoemde lijsten is een nieuw gegeven. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken. De superstar dj’s die als headliners op zowat elk festival prijken. Rock Werchter, Rock Patati en Rock Patata zijn festivals waar duidelijk meer dan alleen rock hoog in het vaandel wordt gedragen. En dan hebben we het nog niet gehad over de populariteit van de dance festivals. Tomorrowland, Laundry day, I Love Techno en noem maar op gaan allemaal gebukt onder de mateloze populariteit en vercommercialisering van koning BEAT. Wat op zich wel tot gevolg heeft dat op de gemiddelde mainstage even goed de nieuwste dansvloer bommetjes op repeat kunnen staan, maar door de overdaad aan airtime kan een trouwfeest dj toch van tijd tot tijd een waar festivalsetje neerpoten.
Met een nieuwe djlebart website, een twitter account en een aantal nieuwe speeltjes zijn we in alle geval voorbereid en klaar voor seizoen 2013.
Een dansvloer volledig los laten gaan is geen exacte wetenschap. Naast de muziek, is de grootste bepalende factor natuurlijk het publiek. Je hebt gezelschappen die niets liever doen dan de dansvloer bezetten en die in ware American Football style klaar staan om de dansvloer te bestormen als het bruidspaar de obligatoire openingsdans voltooid heeft. Je hebt de tooghangers die direct in die regionen bivakkeren en zich eerst moed moeten indrinken voor ze eraan beginnen en dan heb je natuurlijk stoeldansers die volledig wild gaan met een voet of een vinger.
Muzikaal blijven absolute disco en 80s klassiekers altijd wel een schot in de roos om de eerste dansertjes al dan niet schoorvoetend richting de dansvloer te krijgen. Ook de RNB getinte deuntjes en dance meezingers van Black Eyed Peas en David Guetta zijn blijvers. Als je ze niet uit jezelf oplegt (omdat je er als dj niet echt warm meer voor loopt of omdat hun versheidsdatum reeds overschreden is) krijg je ze gegarandeerd op je boterham als verzoeknummer.
Maar de grootste evolutie de laatste jaren is de ontvoogding van alles wat naar dance ruikt. Enerzijds puilen de hitlijsten uit met dance. Ultratop, MNM50 met de meest commerciele varianten terwijl de afrekening de alternatievere electro toestanden in zich opneemt. Maar vooral het doorsijpelen van nummers die hoog staan in gespecialiseerde lijsten als die van Beatport richting de eerdergenoemde lijsten is een nieuw gegeven. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken. De superstar dj’s die als headliners op zowat elk festival prijken. Rock Werchter, Rock Patati en Rock Patata zijn festivals waar duidelijk meer dan alleen rock hoog in het vaandel wordt gedragen. En dan hebben we het nog niet gehad over de populariteit van de dance festivals. Tomorrowland, Laundry day, I Love Techno en noem maar op gaan allemaal gebukt onder de mateloze populariteit en vercommercialisering van koning BEAT. Wat op zich wel tot gevolg heeft dat op de gemiddelde mainstage even goed de nieuwste dansvloer bommetjes op repeat kunnen staan, maar door de overdaad aan airtime kan een trouwfeest dj toch van tijd tot tijd een waar festivalsetje neerpoten.
Met een nieuwe djlebart website, een twitter account en een aantal nieuwe speeltjes zijn we in alle geval voorbereid en klaar voor seizoen 2013.
maandag 30 april 2012
Hier is het allemaal begonnen ...
Zaterdag moest ik aantreden in "De oude schuur" in het hart van de druivenstreek, Overijse. Een aantal jaar geleden, dj LeBart was nog niet geboren en ik ging nog als twintiger door het leven, draaide ik hier mijn eerste trouwfeest. Een stel kwieke veertigers lieten zich een hoop 80s en new wave platen wel gevallen. Een tijd waar verlichting nog bestond uit par64s die meer warmte dan licht verspreiden, waar muziek nog op vinyl stond en waar mensen al zenuwachtig werden als ze de hoes van vinyls herkenden die fluks uit de platenzak kwam piepen, om wat later op de avond gedraaid te worden.
Maar tijden veranderen, pars zijn leds, lichteffecten zijn niet meer onbetaalbaar en krijg je tegenwoordig in een auto vervoerd. Muziek komt uit de pc, maar 80s blijken nog steeds gesmaakt te worden, ook door een iets jonger publiek.
En ondanks de licht uiteenlopende muzieksmaak van bruid, bruidegom en hun gasten was deze "blast from the past" een succes. Een symbiose tussen klassiekers, dansbaar spul en een punky gitaar hier en daar was weer eens wat anders ... het gebeurt niet vaak dat NoFX op een verzoeklijstje prijkt naast pakweg Jan Smit, dat Lagwagon zorgt voor een typische Milk Inc. oewe oewe scream en De Heideroosjes met eenzelfde animo wordt meegezongen als "rythm is a dancer" of "freed from desire".
een klein sfeerbeeldje ... en een aanblik van de nieuwe laser-speeltjes.
vrijdag 23 december 2011
Vorig jaar werd er gedarteld in een dik sneeuwtapijt, dit jaar moeten we het doen met ellendig herfstweer.
Muzikaal waren er gelukkig wel lichtpuntjes in deze duisternis. Naast de opeenstapeling van tussenin nummers welke thuis horen in de eerste de beste huiskamer, naast een knetterend haardvuur terwijl je onder een dekentje in de zetel ligt te soezen, denk maar aan het arsenaal Adele hits, onder andere gevolgd door Gotye, Lana Del Rey en Agnes Obel, was er hier en daar toch een hitje te bespeuren wat enerzijds de voetjes in beweging zette en welke misschien wel eens een blijver zou kunnen zijn.
In deze laatste categorie valt waarschijnlijk het enige vlaamstalige lied “waar is da feestje” … het heeft weinig om het lijf, is aanstekelijk en het gemiddelde bierdrinkende element kan dit ten allen tijden uit volle borst meezingen. Laten we hopen dat het Dos-Cervesagewijs niet zover zal komen en dat dit sloganesque gebeuren terug naar voetbalstadia keert.
Een stuk minder volks maar uit eenzelfde vaatje getapt was dan weer “Partyrock Anthem”, hucklebuck, macarena en aanverwante taferelen werden ons gespaard, maar de melbourne shuffle heeft zich wel naast het obligatoire jump of haknummertje geschaard in het heetst van de strijd. Of er echte blijvers tussen zaten dit jaar … in de categorie dance … misschien Lykke Li’s “I Follow Rivers”, Solveig’s “Hello” en de Calvin Harris/Rihanna tandem “We found Love”.
Wat onmiddellijk de vervlakking dance – RNB – pop weerspiegelt.
Alternatievere dingen uit mijn playlisten en die daarenboven ook in de hitparades terecht kwamen bleven vrij beperkt … Goose, The Subs, Beth Ditto en een sporadische Foo Fighters of Das Pop.
En er is de verdere opmars van alles wat dubstep en drum&bass is. Enerzijds de poppy dubstep van pakweg Katy B die tevens mag aantreden op evenementen als I Love Techno, terzijde kan editie 2011 bestempeld worden als absolute dieptepunt, en dan doel ik niet Katy B dan wel op de algehele programmatie en de invulling waarbij dj’s iconen als ILT omtoveren tot het eerste het beste trouwfeest door aan de Rock’n Roll te gaan … volgend jaar Radio Modern op ILT. En anderzijds de wat hardere dingen als dj fresh’s “Louder” en België’s drum&bass troost in bange dagen … Netsky.
Een andere leuke evolutie voor 2011 was … het mag weer eens wat meer zijn. Extra’s aan licht … een spectaculaire lichtbrug … lasers … onderstreept met een pufje rook … het kan weer. Spijtig genoeg niet overal haalbaar, want er zijn nog steeds zalen waar een discobar wordt aanzien als noodzakelijk kwaad en je in een hoekje gepropt wordt.
Maar vooral een hoop leuke feestjes met geweldige feestvolk die de nachtelijke escapades onvergetelijk maken ...
Hoe dan ook was 2011 voor mezelf en voor het alter ego djlebart een geweldig jaar en laten we hetzelfde hopen voor jullie en voor 2012.
En om een extra sprankeltje feest door jullie boxen te sturen … een hoop dansbaar commercieel spul op een hoopje met een kerstknipoog op het einde.
Allround dance mix with a hint of christmas by djLeBart.be
Muzikaal waren er gelukkig wel lichtpuntjes in deze duisternis. Naast de opeenstapeling van tussenin nummers welke thuis horen in de eerste de beste huiskamer, naast een knetterend haardvuur terwijl je onder een dekentje in de zetel ligt te soezen, denk maar aan het arsenaal Adele hits, onder andere gevolgd door Gotye, Lana Del Rey en Agnes Obel, was er hier en daar toch een hitje te bespeuren wat enerzijds de voetjes in beweging zette en welke misschien wel eens een blijver zou kunnen zijn.
In deze laatste categorie valt waarschijnlijk het enige vlaamstalige lied “waar is da feestje” … het heeft weinig om het lijf, is aanstekelijk en het gemiddelde bierdrinkende element kan dit ten allen tijden uit volle borst meezingen. Laten we hopen dat het Dos-Cervesagewijs niet zover zal komen en dat dit sloganesque gebeuren terug naar voetbalstadia keert.
Een stuk minder volks maar uit eenzelfde vaatje getapt was dan weer “Partyrock Anthem”, hucklebuck, macarena en aanverwante taferelen werden ons gespaard, maar de melbourne shuffle heeft zich wel naast het obligatoire jump of haknummertje geschaard in het heetst van de strijd. Of er echte blijvers tussen zaten dit jaar … in de categorie dance … misschien Lykke Li’s “I Follow Rivers”, Solveig’s “Hello” en de Calvin Harris/Rihanna tandem “We found Love”.
Wat onmiddellijk de vervlakking dance – RNB – pop weerspiegelt.
Alternatievere dingen uit mijn playlisten en die daarenboven ook in de hitparades terecht kwamen bleven vrij beperkt … Goose, The Subs, Beth Ditto en een sporadische Foo Fighters of Das Pop.
En er is de verdere opmars van alles wat dubstep en drum&bass is. Enerzijds de poppy dubstep van pakweg Katy B die tevens mag aantreden op evenementen als I Love Techno, terzijde kan editie 2011 bestempeld worden als absolute dieptepunt, en dan doel ik niet Katy B dan wel op de algehele programmatie en de invulling waarbij dj’s iconen als ILT omtoveren tot het eerste het beste trouwfeest door aan de Rock’n Roll te gaan … volgend jaar Radio Modern op ILT. En anderzijds de wat hardere dingen als dj fresh’s “Louder” en België’s drum&bass troost in bange dagen … Netsky.
Een andere leuke evolutie voor 2011 was … het mag weer eens wat meer zijn. Extra’s aan licht … een spectaculaire lichtbrug … lasers … onderstreept met een pufje rook … het kan weer. Spijtig genoeg niet overal haalbaar, want er zijn nog steeds zalen waar een discobar wordt aanzien als noodzakelijk kwaad en je in een hoekje gepropt wordt.
Maar vooral een hoop leuke feestjes met geweldige feestvolk die de nachtelijke escapades onvergetelijk maken ...
Hoe dan ook was 2011 voor mezelf en voor het alter ego djlebart een geweldig jaar en laten we hetzelfde hopen voor jullie en voor 2012.
En om een extra sprankeltje feest door jullie boxen te sturen … een hoop dansbaar commercieel spul op een hoopje met een kerstknipoog op het einde.
Allround dance mix with a hint of christmas by djLeBart.be
woensdag 21 september 2011
Een Cantium over Extremen.
Hardstyle, Jumpstyle, French Tek of Hardcore zijn nu niet direct de genres waarmee de gemiddelde electronische muziekliefhebbers vereenzelvigd wil worden. Je moet dus naar “themafeesten” als bassleader, Reverze of Sensation Black gaan om een beetje aan je trekken te komen. Als voornoemde strekkingen zich dan toch een weg banen binnen het meer commerciële festivalcircuit dan worden ze verbannen naar een uithoek in het terrein waar het stel rondspringende festivalgangers en de op een hoog tempo dreunende beats zo weinig mogelijk interfereren met de andere electronische adepten.
Nu heb ik wel eens een avondje extreem hard staan hakken en kwijlen op een dj Korsakoff optreden en heb ik lady Dana wel eens wild zien gaan, eerlijk is eerlijk, het zijn ook niet mijn favoriete muzikale verpozingen. Het lijstje met voorkeur-nummers dat ik voor vorige vrijdag kreeg, liet echter uitschijnen dat dit wel zou geapprecieerd worden door de aanwezigen en … het bruidspaar.
Le Cirq in hoogstraten, was de extreem schitterende locatie voor dit gebeuren. Een zaal in theater stijl met de bijbehorende gigantische luster en een eigen installatie waar je als dj meer dan een klein fortuin zou moeten uitgeven om het te huren. Met lightjockey die tevens fungeert als videojockey … licht en video-animatie gewijs kon de avond dus niet stuk.
21h30 … tijd voor de extreem vroeg ingeplande openingsdans, waar ik overigens helemaal fan van ben. Veel opwarmperiode, enigszins ondersteund door de zoveelste moesonregen die het Belgenlandje passeerde, was niet nodig om de gasten op temperatuur te krijgen voor een stomend feestje. En ik denk dat ik dit trouwfeest met stip op 1 kan zetten als het gaat om bizarre, zij het niet extreem bizarre muzikale combinaties. Ik heb wortels in het gothic/electro/industrial genre, heb metal en punk feestjes afgeschuimd, zag Rocco Granata in mega-tent Dockside Marina in een new-Beat versie te berde brengen naast klinkende namen als Confetti’s en Plaza en beschouw bepaalde Keerbergse discotheken als 90s jeugdzonden … om te onderstrepen dat ik heb al wat extremen heb gezien.
Maar een feestje waar dj Coone, Vorwerk, Furax, Armani & Ghost en Mark with A K even veel gesmaakt worden als The Ramones, The Sex Pistols en zelfs The Dead Kennedy’s dat had ik nog niet mee gemaakt. Dat dezelfde mensen helemaal losgaan op de zwaarste retro, doodleuk de hucklebuck hopsen, headbangen op Metallica en Rammstein, een bovenste beste gangsta bro neerzetten op de House Of Pain of Naughty By Nature en met eenzelfde animo de longen uit hun lijf zingen als “sweet caroline” of “why tell me why” de revue passeert is niet direct de doorsnee trouwfuif te noemen.
Het seizoen quasi afsluiten met een playlist als deze is geweldig en geeft een mens extreem veel energie, genoeg om zijn winterslaapje over te slaan en rijkhalzend beginnen uit te kijken naar alles wat nog zal volgen.
Erwin, Karen ... het ga jullie extreem goed.
Nu heb ik wel eens een avondje extreem hard staan hakken en kwijlen op een dj Korsakoff optreden en heb ik lady Dana wel eens wild zien gaan, eerlijk is eerlijk, het zijn ook niet mijn favoriete muzikale verpozingen. Het lijstje met voorkeur-nummers dat ik voor vorige vrijdag kreeg, liet echter uitschijnen dat dit wel zou geapprecieerd worden door de aanwezigen en … het bruidspaar.
Le Cirq in hoogstraten, was de extreem schitterende locatie voor dit gebeuren. Een zaal in theater stijl met de bijbehorende gigantische luster en een eigen installatie waar je als dj meer dan een klein fortuin zou moeten uitgeven om het te huren. Met lightjockey die tevens fungeert als videojockey … licht en video-animatie gewijs kon de avond dus niet stuk.
21h30 … tijd voor de extreem vroeg ingeplande openingsdans, waar ik overigens helemaal fan van ben. Veel opwarmperiode, enigszins ondersteund door de zoveelste moesonregen die het Belgenlandje passeerde, was niet nodig om de gasten op temperatuur te krijgen voor een stomend feestje. En ik denk dat ik dit trouwfeest met stip op 1 kan zetten als het gaat om bizarre, zij het niet extreem bizarre muzikale combinaties. Ik heb wortels in het gothic/electro/industrial genre, heb metal en punk feestjes afgeschuimd, zag Rocco Granata in mega-tent Dockside Marina in een new-Beat versie te berde brengen naast klinkende namen als Confetti’s en Plaza en beschouw bepaalde Keerbergse discotheken als 90s jeugdzonden … om te onderstrepen dat ik heb al wat extremen heb gezien.
Maar een feestje waar dj Coone, Vorwerk, Furax, Armani & Ghost en Mark with A K even veel gesmaakt worden als The Ramones, The Sex Pistols en zelfs The Dead Kennedy’s dat had ik nog niet mee gemaakt. Dat dezelfde mensen helemaal losgaan op de zwaarste retro, doodleuk de hucklebuck hopsen, headbangen op Metallica en Rammstein, een bovenste beste gangsta bro neerzetten op de House Of Pain of Naughty By Nature en met eenzelfde animo de longen uit hun lijf zingen als “sweet caroline” of “why tell me why” de revue passeert is niet direct de doorsnee trouwfuif te noemen.
Het seizoen quasi afsluiten met een playlist als deze is geweldig en geeft een mens extreem veel energie, genoeg om zijn winterslaapje over te slaan en rijkhalzend beginnen uit te kijken naar alles wat nog zal volgen.
Erwin, Karen ... het ga jullie extreem goed.
dinsdag 19 juli 2011
Kan iedereen naast schilderen ook dj’en …
Ravensburger pretendeert dat iedereen kan schilderen met kant en klare pakketjes die je in zowat elke speelgoedwinkel op de kop kan tikken … maar ben je dan ook een schilder. De hype van de dj-cultuur zorgt ervoor dat een soortgelijk fenomeen het daglicht ziet, muziekjes aan elkaar rijgen is plots een betaalbaar tijdverdrijf geworden. Voor een bescheiden budget en met een beetje oefening en technisch doorzicht kan je de dag setjes neerzetten welke niet te onderscheiden zijn van pakweg Regi of Tiesto hun laatste cd-opname in het sportpaleis. Ook de drempel naar het verkrijgen van muziek is met de intrede van de mp3 quasi onbestaande, het aanleggen van een vrij complete collectie is slechts een kwestie van wat playlisten opsnorren en een paar klikken later heb je een kant-en-klare collectie ter uwer beschikking. Hoe je die download-collectie aanlegt is louter een kwestie van ethiek en respect voor de muzikanten in kwestie.
Maar is dit voldoende om jezelf de titel dj aan te meten.
Puur etymologisch misschien wel natuurlijk, maar er komt wel wat meer bij kijken dan gewoon wat muziekjes aan elkaar rijgen (maar daar heb ik het in eerdere posts al over gehad).
Of dit de enige redenen zijn dat de dj’s die zich specialiseren in trouwfeesten als paddestoelen uit grond schieten zal je mij niet horen zeggen en dat een beetje concurrentie slecht is voor de “business” al evenmin. Het is eerder een extra drive om je nog meer te onderscheiden van die concurrentie, je professionalisme naar een hoger niveau tillen en proberen nog een stapje verder te gaan in het leveren van een top service.
En daar waar “het verschil maken” voor mezelf, en ik hoop voor een hoop collega’s, zal schuilen in het verbeteren van details … verbeteren van mixtechniek, korter op de bal spelen qua nieuwe muziek en dieper spitten in muziekbibliotheken naar vergeten klassiekers en pareltjes, je discobar netjes verzorgen, cablage netjes wegwerken en investeren in betere lichteffecten … lijkt het er de laatste tijd op dat een correcte communicatie, duidelijke afspraken en nakomen van gemaakte commitments al een wonder an-sich zijn.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, maar het aantal aanvragen voor trouwfeesten op korte termijn waarbij de koppels in kwestie “door omstandigheden dringend een naar een nieuwe dj op zoek moeten” bij me terecht komen is het laatste jaar wel exponentieel de hoogte in gegaan. Beknibbelen door een vriend te laten draaien die veel muziek heeft en al eens gedraaid heeft blijkt regelmatig een succesformule voor miserie te zijn, maar ook ingehuurde dj’s durven al eens een boeking vergeten op te schrijven of …
Hoe dan ook, keiharde garanties kan niemand geven, maar een beetje eergevoel, beroepsernst en respect aan de dag leggen voor je klanten, zodat je hen tenminste een alternatief kan aanbieden is in mijn ogen het minste wat je als dj kan doen.
Maar ook als klant kan je tijdig op zoek gaan, toezegging op papier of via mail vragen en van tijd tot tijd opvolgen of alles nog in kannen en kruiken is.
Ik, en met mij een hoop collega’s die hun job of hobby au sérieux nemen, zullen eens zuchten bij het zoveelste “is alles nog OK” mailtje, maar we zullen antwoorden en jullie geruststellen want daar waar wij, als dj, jaarlijks ettelijke keren met “de belangrijkste dag van ons leven” worden geconfronteerd, weten we maar al te goed dat er voor jullie slechts 1 trouwfeest telt.
Maar is dit voldoende om jezelf de titel dj aan te meten.
Puur etymologisch misschien wel natuurlijk, maar er komt wel wat meer bij kijken dan gewoon wat muziekjes aan elkaar rijgen (maar daar heb ik het in eerdere posts al over gehad).
Of dit de enige redenen zijn dat de dj’s die zich specialiseren in trouwfeesten als paddestoelen uit grond schieten zal je mij niet horen zeggen en dat een beetje concurrentie slecht is voor de “business” al evenmin. Het is eerder een extra drive om je nog meer te onderscheiden van die concurrentie, je professionalisme naar een hoger niveau tillen en proberen nog een stapje verder te gaan in het leveren van een top service.
En daar waar “het verschil maken” voor mezelf, en ik hoop voor een hoop collega’s, zal schuilen in het verbeteren van details … verbeteren van mixtechniek, korter op de bal spelen qua nieuwe muziek en dieper spitten in muziekbibliotheken naar vergeten klassiekers en pareltjes, je discobar netjes verzorgen, cablage netjes wegwerken en investeren in betere lichteffecten … lijkt het er de laatste tijd op dat een correcte communicatie, duidelijke afspraken en nakomen van gemaakte commitments al een wonder an-sich zijn.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, maar het aantal aanvragen voor trouwfeesten op korte termijn waarbij de koppels in kwestie “door omstandigheden dringend een naar een nieuwe dj op zoek moeten” bij me terecht komen is het laatste jaar wel exponentieel de hoogte in gegaan. Beknibbelen door een vriend te laten draaien die veel muziek heeft en al eens gedraaid heeft blijkt regelmatig een succesformule voor miserie te zijn, maar ook ingehuurde dj’s durven al eens een boeking vergeten op te schrijven of …
Hoe dan ook, keiharde garanties kan niemand geven, maar een beetje eergevoel, beroepsernst en respect aan de dag leggen voor je klanten, zodat je hen tenminste een alternatief kan aanbieden is in mijn ogen het minste wat je als dj kan doen.
Maar ook als klant kan je tijdig op zoek gaan, toezegging op papier of via mail vragen en van tijd tot tijd opvolgen of alles nog in kannen en kruiken is.
Ik, en met mij een hoop collega’s die hun job of hobby au sérieux nemen, zullen eens zuchten bij het zoveelste “is alles nog OK” mailtje, maar we zullen antwoorden en jullie geruststellen want daar waar wij, als dj, jaarlijks ettelijke keren met “de belangrijkste dag van ons leven” worden geconfronteerd, weten we maar al te goed dat er voor jullie slechts 1 trouwfeest telt.
Abonneren op:
Posts (Atom)