Het is weer eens wat anders ...

Bedrijfsfeesten zijn niet altijd een kado, niet elk bedrijf heeft vitale werknemers die eens een feestje willen bouwen. Bovendien is niet elke werknemer begenadigd met een superieure smaak als het aankomt op het kiezen van liedjes om dat feestje op te bouwen.
Indicator was een aangename verrassing. De ‘verzoeklijst’ (van eind 2008 weliswaar) telde 104 nummers, aan een hels tempo krijg ik die er met een beetje geluk op een dikke 3 uur doorgedraaid, maar belangrijker dan het aantal nummers was de content. Naast een aantal uber-klassiekers die op geen enkele party kunnen ontbreken werden toch x-aantal alternatievere dingen gesuggereerd welke met plezier gedraaid werden. Het werd een feestje. Een 3-4 liedjes opwarmen en van dan af full-speed ahead. Ik had tot 1u. Uiteindelijk bleek de overijverige buschauffeur om 12u15 een vroegtijdig halt te roepen aan het feestgedruis. Net geen 3u gedraaid, 75 nummers, van de Stones tot de Sisters, van Cirez D tot Southside Spinners en van Stromae tot Iron Maiden met slechts 1 vreemde eend in de bijt … met dank aan Tom (Waes nvdr). Volume, geluidsdruk, lawaai, noem het wat je wil … het was in alle geval geen probleem. “La ramee” heeft een geweldige accoustiek, maar je moet er genoeg power instoppen en om de een of andere reden was het nooit genoeg.
Zaterdag was de dag dat Oranje glorieloos de 2e groepswedstrijd won en reeds naar de volgende ronde zou doorstoten, maar het was tevens de dag van een Vlaams-Roemeens feestje. En Roemenen kunnen feesten. “you dj?” … eeuuhm “yes” … “we want dance, you play Music now” waarop een tafeltje voorzien van cd-doosjes en cd-spelers vakkundig en zonder veel poespas werd leeg gemaakt, alleen een bulldozer had minder subtiel tewerk gegaan tijdens deze interventie. Opwarmen was niet nodig, zelfs niet in een partytent met een buitentemperatuur van 13°C. Bij de eerste klanken sprongen de koukleumen en andere danslustigen recht. Complexloos, alles was goed, alleen de aanwezigheid van wat geestrijk vocht en wat lekkere muziek was meer dan voldoende.
Het leven van een dj kan soms makkelijk zijn …

You have been :Xoned:

De Xone:4D mixer is een feit, geen cd-spelers meer, alleen een mixer/controller en een laptop, de 2-deck en 4-deck mapping zijn geprepareerd en ready for live deployment. Vorige zaterdag werd het gevaarte onderworpen aan een vuurdoop. Geen gesleur meer met een flightcase van 25 kg en cdbakken welke menig fitnessfanaat laten zweten bij de gedachte alleen, maar 1 case en rugzakje zijn nodig voor deze gereduceerde hi-tech booth. Joke, Manuel en hun gasten werden gexoned!! En hoewel de workflow van het digitaal dj'en toch ietwat anders is dan het klassieke cd'tjes zoeken en afspelen, en we nog steeds aan het aanpassen zijn en hier en daar nog wat moeten zoeken, ben ik mateloos enthousiast over de resultaten. Minder bezig zijn met de technische kant van het mixen, meer bezig zijn met het eigenlijke overlopen van de tracks en de uiteindelijke selectie van de tracks ... de techniek, in dit geval traktor, staat voor niks.
Het zaaltje, diep in de vlaanders, was voorzien van (u raadt het al) een begrenzer, maar van de intelligente soort, een die niet reageert op joelende gasten. Buiten was het ijskoud. Binnen was het stomend heet. Californische RNB beats en zomerse klanken (met 'Alors on danse' nu reeds als de zomerhit van 2010) afgewisseld met een stel 70-80-90 knallers. De warme klank uit de xone kon dit alleen maar ondersteunen maar vooral het tweaken van equilizers en de filters en het effect dat dat op de klank teweeg bracht was om koude rillingen van te krijgen (toch een tikkeltje anders dan ik gewoon was bij de djm800).

Geluidsbegrenzing ...

Net zoals naast een spoorweg of een luchthaven gaan wonen de kans op reguliere geluidsirritaties drastisch doet stijgen, is de kans op nachtlawaai groter als je naast een feestzaal gaat wonen. Gelukkig hebben ze een geweldige uitvinding, de geluidsbegrenzer.
Enerzijds is er de limiter variant, dan heb je als dj volledig in de hand of de muziek uit gaat of niet. Anderzijds is er de DB meter. Hangt meestal boven de dansvloer met een kastje aan de discobar al dan niet voorzien van zwaailicht.
Teveel lawaai op de dansvloer en je zwaailicht gaat aan het werk tot het lawaai even gaat liggen, draait het zwaailicht te lang ... u raadt het al ... muziek uit.
Puriteinen beginnen al te woest vingerschuddend en vermanend te roepen dat de dj de muziek maar niet te hard moet zetten, maar 97 dB is een volume dat 1 klein meisje zonder probleem kan produceren als ze op mama roept omdat broerlief van haar cola'tje gesipt heeft. En dat waren brave kinderen ... je kan je inbeelden wat een stel, van bier voorziene, jongelui genereren als ze meekelen op pakweg Iron Maiden's "Run To The Hills".
Het werk van de dj wordt plots 2erlij.
1. De beste platen opleggen en zorgen voor een geweldig feest
2. Spelen met het volume zodat er steeds met de dB grens wordt geflirt, tijdens de meezingmomenten ervoor zorgen dat de tijdsgrens niet wordt overschreden (want 1 minuut stilte is vrijwel onoverbrugbaar, zelfs tijdens een stop-de-band-intermezzo)
En daar wringt dan weer het schoentje, de muziek minderen of zelfs afzetten jut menig feestganger nog eens extra op om de borstkas op te zetten en luidkeels de registers nog wat meer open te trekken, natuurlijk met opgeheven hoofd, zodat geen enkele dB verloren gaat en alles rechtstreeks in de dB meter verdwijnt.

Top dB triggeraars
Met stip op 1 ... een meisje dat na een radslag haar knie stoot en een door merg en been gaande klankuitstaat uitschreeuwt.
- Thunderball ... combo van whoooows en tsaaaa's die nefast zijn voor de dB levels
- Pennywise, Bro Hymn ... Hoooo Ho HO HOOOOOOOO, wat inse niets met een kerstman te maken heeft.
- elk lied waardoor de dansvloergangers spontaan whooooo whooooo beginnen roepen, op de vingers fluiten en zo nodig moeten beginnen meeklappen op de maat.

Het nieuwe seizoen ...

2010 is het jaar van verandering ...
Weg uit Antwerpen, terug naar de roots. Grootste impact dat dit heeft op het hele dj gebeuren is dat we nu niet elk weekend even naar de Saturn kunnen fietsen. Niet dat dat een onoverkomelijk probleem is natuurlijk, maar de toestroom aan CDs wordt wel aardig dicht geknepen.
Komt daarbij dat het aanbod hitparade CDs ronduit lamentabel is en dat zowat alle releases van de grote radio stations elkaar meer en meer beginnen overlappen. De drempel naar het digitaal draaien wordt dus steeds lager ... de SABAM dj-licentie is een feit, het rippen van de CD/LP collectie draait op volle toeren en het dj'en met de laptop en een CDJ-400 als controller werd onderworpen aan een eerste test.
De POC (Proof of Concept voor de noobs onder ons) was zeker succesvol te noemen, hier en daar moet nog wat getweaked worden aan het proces maar daar wordt ook aan gewerkt.

Kortom 2010 wordt een interessant jaar of dat muzikaal even goed zal zijn dat is een ander paar mouwen. De 90s-is-hot trent die inmiddels al meer dan een jaar in opmars is duidelijk nog niet ten einde en steeds meer hedendaagse artiesten halen classix vanonder het stof om ze in een nieuw kleedje te steken. Maar ook de artiesten van toen proberen een graantje mee te pikken van de hype en komen met nieuwe meestal weinig succesvolle releases (en dan kijk ik oa naar Ray en Anita).
Black Eyed Peas, David Guetta staan al meer dan een half jaar met een of meer hits in de Ultratop en er zit weinig nieuws in de tip-parades dat de volgende weken (of maanden, wie zal het zeggen) een bedreiging zal worden voor Lady Gaga en Beyonce.
Heads will roll blijkt voorlopig een haast waardige opvolger voor de mega-hit van vorig seizoen Bonkers ... maar ik hoop toch dat er nog een paar straffe releases de zomer van 2010 zullen opluisteren.

welverdiende rust ??

12 september zou officieel gedoopt kunnen worden tot een van de meest gegeerde trouwdata van 2009. Tal van aanvragen stroomde binnen edoch geen enkele werd positief beantwoord. Mijn nichtje trouwde en gesteld als ze is op haar neef, was ik uitgenodigd en nog beter ... als gast.
Beroepsmisvorming gewijs moest ik toch opmerken dat de geweldige licht en geluidsinstallatie toch niet optimaal gebruikt was, maar dat mocht de pret niet drukken. Een avondje wild over en weer hoppen over de dansvloer, het is eens wat anders dan hetzelfde wippen op die vierkante meter achter de draaitafels. En ook die avond bleek BONKERS rrrrrrrrrrrrr, de dansfloor filler van het moment.

29 augustus was met stip de drukste gevraagde trouwdatum. Ook hier werd iedereen initieel met een kluitje in het riet gestuurd. 29-08 is namelijk de verjaardag van mijn vrouwtje. En heel af en toe moet je de kerk in het midden houden. Mijn baas besliste hier echter anders over ... als dj'en plots je kostwinning wordt, dan valt de luxe van gigs weigeren plots weg. Het was dus Bluemoon time.
Op het laatste nippertje nog een verandering in het programma, aangezien een van de collega dj's de playlist echt niet zag zitten. Extremiteiten ... my cup of tea.
En extremiteiten werden het. De vader van de bruid pootte een speech neer waar 'Red Foreman' ( That 70s show nvdr ) bij zou verbleken. En eens de beentjes waren losgeschud gingen Tom en Sarah's gasten volledig los. Mc'en tijdens '2 Unlimited' en 'The Marshall Masters', heerlijk meebrullen met Paul Severs, een kleine pogo als onze zusters 'Temple of Love' scanderen, luchtgitaren en luidkeels schreeuwen 'Run to the Hills' en hier en daar een waar I Love Techno tafereel ...
Zulk een avonden zijn moordend, maar geven je zo een geweldig gevoel ... en daar doe je voor.

Big ... Bigger ... Huge !!

Een van de meest bekende lichteffecten is de spiegelbal. Opzet is eenvoudig, men neme een bol en plakken deze vol met spiegeltjes. Zo oud als de straat maar nog steeds een ongelooflijk prachtig effect.
Aulnenhof - Walshoutem ... Hier hangt een spiegelbol(letje) maar er staan geen spots op gericht, waardoor het effect nihil wordt. De huis-installatie zag er afgeleefd uit, maar dat mocht de leute op 'de dag' van Jo en Tinne niet temperen. Afgezien van een spinal-tap moment waar ik de verkeerde naam gebruikte in mijn openingsdans-aankondigings-woordje was het een topfeest. Grote dansvloer, veel volk, overvolle dansvloer en het laatste uur mocht ik me volledig laten gaan, de nieuwste techno-minimal-club tunes dreunden doorheen het pittoreske dorpje.

Hof Van Putte - Zegelsgem ... De andere kant van vlaanderen, daar waar 'beldige' een voltooid deelwoord is (een taaltje dat met een dubbele tong en ondanks de jaren training van een collega uit oudenaarde, zelfs voor een Brabander moeilijk te verstaan is ). Een zaal die gebukt gaat onder Vlarem II. 92dB is echter ruimschoots voldoende en een installatie die we kunnen bestempelen als marktconform. Hier hangt ook een discobol en hier hebben ze er gelukkig wel 2 pinspots op gericht !! Frank en Annelicke hadden duidelijk de feestbeesten geselecteerd als gasten. Uitermate weinig 'trouwfeestklassiekers', gewoon lekker doorgaan. Met enkele synchro-dans momenten welke de 90s boysbands terug tot leven brengen. Met momenten pure Illusion-flashbacks of voor de 'hasten van hinter' ... ding'n van La Bush.

Eskimofabriek - Gent ... The bar has been raised. Een lichtbrug waar menig fuif naar zou snakken. Moving Heads, Speakers in de brug, dubbele 18" Subs, en een spiegelbol van een meter. Om de dj zijn tong helemaal tot op de grond te krijgen, werd een djm800 en 2 cdj1000s voorzien ( wtf zult u zeggen ... de festival-standaard, 10 days off, I love Techno, Pukkelpop, Werchter ... u ziet een dj, hij draait op die cd spelers, met die mixer ). En aangezien het toch niet op kan, worden we vergast op een Sinterklaas-bezoekje. Wacko Jacko, Marco Borsato en een stevige brok RNB lieten een bont gezelschap van IT'ers en Rijkswachters uit de bol gaan.
Tim, Stephanie ... Het was geweldig.

Outfort ...

Vorig weekend weer eens een trouwfeest gedraaid in het Outfort. Het Outfort is een verlaten schietgang van de Antwerpse fortengordel. Eigenlijk een pracht van een locatie maar een locatie die wel wat vergt van de dj.

Je staat alleen, geisoleerd van de gasten. Door de verschillende compartimenten moet je de mensen 'communicerende vaten' gewijs naar de dansvloer lokken. De sterkte van de zaal is tevens de zwakte. Introverte zielen met drempelvrees kunnen hun danspasjes verbergen in een uithoek van de dansvloer en praters worden niet gestoord door het geluidsvolume, maar worden niet meegezogen in het feestgedruis waardoor de sociale feesters onder ons niet zo makkelijk over de dansstreep getrokken worden..
Een ander voordeel van de zaal ... de dansvloer is donker, zonder dat tafelgangers in diezelfde duisternis worden gezet. Een klein extra'tje aan discoverlichting maakt daar dus een wereld van verschil.

Het feest ansich had ergens eenzelfde dualiteit. Het bruidspaar was erg rock-gericht, geen probleem natuurlijk, in de beginjaren als dj draaide ik veelal grunge, wat new wave en het alternatievere gitaarwerk. Edoch de gasten hadden niet zoveel kaas gegeten van zwaarder raggen, alleen de bekendere deuntjes die jaarlijks hoog in de StuBru top 100 aller tijden prijken konden wat bijval genieten. Gelukkig boden weerom de 90s en 'C'est pour la petit bourgeoisie' toestanden soelaas om iedereen los te laten gaan.
En een zoeken naar een balans tussen Du Hast(Rammstein) en Dum Tek Tek(hadise) of Pennywise en Ixxel ... hoe dan ook dropen de meesten af met okselvijvers.

Met dank aan fotograaf Dirk ... een sfeerbeeldje ...