De 20 Years Bonzai livestream beukt lekker door de kamer, want de lullevisie biedt weinig vermakelijks, gelukkig brengen trance en retro classics het feestje tot in mijn luie zetel, het dak eraf terwijl de hond aan mijn voeten ligt te snurken.
"Acid Phase" van Emmanuel Top komt langs, je beseft wat een heerlijke job dj spelen is en wat een geweldige ontstressor muziek is van het echte werk. Ik ben ITer … iets met computers zoals de gemiddelde mens zou zeggen, waarna ze zich languit op de psy-bank neervleien en me hun hele electronica miserie uit de doeken doen. Van woeste layout sprongen in Word, printers die plots Chinese tekens uitbraken tot de zoveelste pop-up die verschijnt nadat zoonlief weer op die verrekte machine heeft getokkeld.
Energy 52 "Cafe del Mar" … als dj zit je in een soortgelijk lastig parket, als je gekluisterd achter een mixer smans smeekbeden moet aanhoren om toch die ene schijf, die geheid de vetste aller tijden is waarmee de dansvloer gegarandeerd zal uitpuilen, te spelen. Wat doe je met de onfortuinlijke laatkomer op een feestje die net die ene plaat gemist waarvoor hij speciaal naar hier gekomen was, wat doe je met de bevallige dame die haar verzoekje gemist heeft omdat ze snakte naar een dosis nicotine.
Commander Tom " R Am Eye" … Eerlijk is eerlijk, een deerne die wulps met de ogen knippert en oneerbare vorstellen fluistert of omkoop pogingen met drank, durven wel eens effect hebben. Maar ook voor een gestaafde redevoering voorzien van wat heidens taalgebruik, waarom ik net die ene plaat moet draaien, laat me al eens zwichten.
Jens "Loops 'n Things" … de eenzame metal-fan die zijn verzoekje aanpast aan de rest van de aanwezigen en om een AC/DC plaatje komt vragen terwijl zijn hemd amper kan verbergen dat hij getooid is in een t-shirt van pakweg Pantera of Rammstein. Vooral de dankbaarheid in die man zijn ogen als hij gedurende 3 minuten zijn nek de verdoemenis kan in bangen.
Robert Armani "Hit hard" … Kinderen zijn het meest ontwapenend en bluntweg eerlijk, alleen zij komen tijdens een mash-up de dj er even op wijzen dat dit niet het nummer is dat ze zijn komen vragen, dat de tekst wel OK is, maar de muziek eronder de verkeerde is. En of je dat even zou kunnen rechtzetten. Ook blijkt hun kennis van titels en uitvoerders zich te beperkten tot een aantal fonetisch klanken uit het nummer, waarna ze diep teleurgesteld afdruipen omdat je het niet direct herkent. Volwassenen, zeker diegene die al volop genoten hebben van goudgeel gerstennat, zijn geen spat beter. Cryptische aanvragen als daar zijn "Dat bekend nummer uit de hitparade", "Da nief van alleee na" of "De laatste van Rihanna", waarbij ze steevast komen vertellen dat ze een ander bedoelden.
Derb "Derb" … De bomma die komt vragen of de vloer wel sterk genoeg is om het geboenk en die springende mensen te dragen. En er dan fijntjes aan toevoegd dat ge als orkest vandaag de dag gene muziek meer moet kunnen.
Jones & Stephenson "First Rebirth" … terwijl een goedkeurende knik, een schouderklopje, een duim omhoog of een compliment van de organisatoren elk facepalm moment herleid tot het volgende faits djvers.
