Ik voel me een buitenbeentje. Ik zit met mijn handen in mijn, pas afgeschoren, stoppels haar. Moet ik me niet omscholen naar "entertainer-LeBart" om me te handhaven in de trouwfeest jungle.
Geregeld hoor ik horrorverhalen van de dj tijdens het trouwfeest van vrienden van ons, en dan lees ik plots dit op een of ander niet nader gespecifieerd forum : “Hij brengt ook zijn eigen projector mee, bellenblazer, rookblazer, lichting show , hij filmt de dansvloer en je kan de beelden zien op groot scherm. Maar ook spelletjes bv karaoké indien we dat wensen...” Een octopus achter de dj booth en op de dansvloer? Een paar knopjes om vastgelegde lichtshows te starten, een goed ingestelde hazer die geregeld een pufje rook uitproest of de dj die even manueel op de smoorknop drukt die naast de mixer ligt, terwijl hij de beste platen retestrak op de dansvloer af vuurt, tot daar ben ik volledig mee. Maar dan nog filmen, spannende beelden maken en die videomixgewijs projecteren, dat is een full-time job an sich maar dan nog spelletjes, met plopmuts en belletjes pantoffels de dansvloer afschuimen, met piratenhoed en ooglapje de noordzeekusten-boot mennen en tussendoor nog wat karoake ambiance faciliteren … ik ben misschien een beetje kritisch, maar ik heb er mijn twijfels bij. Naaaa na na nana na naaaaa ... I'm a dj baby, so why don't you play me, bracht Alex Gaudino ooit ten berde. Zou hij daarmee dit bedoelen?
“… in die prijs zit indien gewenst een rookmachine, bubbelmachine, lichtbrug, hoedjes en pruiken... “ Een lichteffect met stralen, een lounge of echte laser, een moving head … kortom elke vorm van feestverlichting heeft baat bij een streepje rook. Bubbelmachine, openspattendene zeepbellen op mama’s nieuwe suitekleed, een heerlijk glibberige dansvloer, ik heb een ander gedacht van een spetterend dansfeest, maar wie ben ik. En dan de hoedjes en de pruiken … een “studio 54” of aanverwant thema trouwfeest, in een fotobooth waar de fotograaf een paar grappige kiekjes wil nemen, maar de papa met een rode pruik en opgestroopte broek, Angus Young gewijs over de dansvloer zien hoppen, menig bruid zou zich mateloos beginnen ergeren/schamen.
Ik ben een blijkbaar buitenbeetje. Ik draai plaatjes, soms rijg ik de muziekjes aan een hoog tempo aan elkaar, in een zotte bui durf ik al eens driftig met het hoofd schudden, op mijn tippen staan wippen achter mijn discobar of zelfs eens een vuist of hand de hoogte in te gooien als het dak eraf gaat. Soms moet ik de booth verlaten, dan laveer ik me schichtig door de mensenzee want de bar en de sanitaire voorzieningen zijn meestal zo ver mogelijk verwijderd van waar ik mijn ding sta te doen … Ik voel me net Coldplay, die ooit een lied hadden over een “saaientist”, of zou ik het verschil kunnen maken als ik de goocheldoos van mijn neefje aanslaag.
vrijdag 7 december 2012
zaterdag 17 november 2012
Faits djvers
De 20 Years Bonzai livestream beukt lekker door de kamer, want de lullevisie biedt weinig vermakelijks, gelukkig brengen trance en retro classics het feestje tot in mijn luie zetel, het dak eraf terwijl de hond aan mijn voeten ligt te snurken.
"Acid Phase" van Emmanuel Top komt langs, je beseft wat een heerlijke job dj spelen is en wat een geweldige ontstressor muziek is van het echte werk. Ik ben ITer … iets met computers zoals de gemiddelde mens zou zeggen, waarna ze zich languit op de psy-bank neervleien en me hun hele electronica miserie uit de doeken doen. Van woeste layout sprongen in Word, printers die plots Chinese tekens uitbraken tot de zoveelste pop-up die verschijnt nadat zoonlief weer op die verrekte machine heeft getokkeld.
Energy 52 "Cafe del Mar" … als dj zit je in een soortgelijk lastig parket, als je gekluisterd achter een mixer smans smeekbeden moet aanhoren om toch die ene schijf, die geheid de vetste aller tijden is waarmee de dansvloer gegarandeerd zal uitpuilen, te spelen. Wat doe je met de onfortuinlijke laatkomer op een feestje die net die ene plaat gemist waarvoor hij speciaal naar hier gekomen was, wat doe je met de bevallige dame die haar verzoekje gemist heeft omdat ze snakte naar een dosis nicotine.
Commander Tom " R Am Eye" … Eerlijk is eerlijk, een deerne die wulps met de ogen knippert en oneerbare vorstellen fluistert of omkoop pogingen met drank, durven wel eens effect hebben. Maar ook voor een gestaafde redevoering voorzien van wat heidens taalgebruik, waarom ik net die ene plaat moet draaien, laat me al eens zwichten.
Jens "Loops 'n Things" … de eenzame metal-fan die zijn verzoekje aanpast aan de rest van de aanwezigen en om een AC/DC plaatje komt vragen terwijl zijn hemd amper kan verbergen dat hij getooid is in een t-shirt van pakweg Pantera of Rammstein. Vooral de dankbaarheid in die man zijn ogen als hij gedurende 3 minuten zijn nek de verdoemenis kan in bangen.
Robert Armani "Hit hard" … Kinderen zijn het meest ontwapenend en bluntweg eerlijk, alleen zij komen tijdens een mash-up de dj er even op wijzen dat dit niet het nummer is dat ze zijn komen vragen, dat de tekst wel OK is, maar de muziek eronder de verkeerde is. En of je dat even zou kunnen rechtzetten. Ook blijkt hun kennis van titels en uitvoerders zich te beperkten tot een aantal fonetisch klanken uit het nummer, waarna ze diep teleurgesteld afdruipen omdat je het niet direct herkent. Volwassenen, zeker diegene die al volop genoten hebben van goudgeel gerstennat, zijn geen spat beter. Cryptische aanvragen als daar zijn "Dat bekend nummer uit de hitparade", "Da nief van alleee na" of "De laatste van Rihanna", waarbij ze steevast komen vertellen dat ze een ander bedoelden.
Derb "Derb" … De bomma die komt vragen of de vloer wel sterk genoeg is om het geboenk en die springende mensen te dragen. En er dan fijntjes aan toevoegd dat ge als orkest vandaag de dag gene muziek meer moet kunnen.
Jones & Stephenson "First Rebirth" … terwijl een goedkeurende knik, een schouderklopje, een duim omhoog of een compliment van de organisatoren elk facepalm moment herleid tot het volgende faits djvers.
"Acid Phase" van Emmanuel Top komt langs, je beseft wat een heerlijke job dj spelen is en wat een geweldige ontstressor muziek is van het echte werk. Ik ben ITer … iets met computers zoals de gemiddelde mens zou zeggen, waarna ze zich languit op de psy-bank neervleien en me hun hele electronica miserie uit de doeken doen. Van woeste layout sprongen in Word, printers die plots Chinese tekens uitbraken tot de zoveelste pop-up die verschijnt nadat zoonlief weer op die verrekte machine heeft getokkeld.
Energy 52 "Cafe del Mar" … als dj zit je in een soortgelijk lastig parket, als je gekluisterd achter een mixer smans smeekbeden moet aanhoren om toch die ene schijf, die geheid de vetste aller tijden is waarmee de dansvloer gegarandeerd zal uitpuilen, te spelen. Wat doe je met de onfortuinlijke laatkomer op een feestje die net die ene plaat gemist waarvoor hij speciaal naar hier gekomen was, wat doe je met de bevallige dame die haar verzoekje gemist heeft omdat ze snakte naar een dosis nicotine.
Commander Tom " R Am Eye" … Eerlijk is eerlijk, een deerne die wulps met de ogen knippert en oneerbare vorstellen fluistert of omkoop pogingen met drank, durven wel eens effect hebben. Maar ook voor een gestaafde redevoering voorzien van wat heidens taalgebruik, waarom ik net die ene plaat moet draaien, laat me al eens zwichten.
Jens "Loops 'n Things" … de eenzame metal-fan die zijn verzoekje aanpast aan de rest van de aanwezigen en om een AC/DC plaatje komt vragen terwijl zijn hemd amper kan verbergen dat hij getooid is in een t-shirt van pakweg Pantera of Rammstein. Vooral de dankbaarheid in die man zijn ogen als hij gedurende 3 minuten zijn nek de verdoemenis kan in bangen.
Robert Armani "Hit hard" … Kinderen zijn het meest ontwapenend en bluntweg eerlijk, alleen zij komen tijdens een mash-up de dj er even op wijzen dat dit niet het nummer is dat ze zijn komen vragen, dat de tekst wel OK is, maar de muziek eronder de verkeerde is. En of je dat even zou kunnen rechtzetten. Ook blijkt hun kennis van titels en uitvoerders zich te beperkten tot een aantal fonetisch klanken uit het nummer, waarna ze diep teleurgesteld afdruipen omdat je het niet direct herkent. Volwassenen, zeker diegene die al volop genoten hebben van goudgeel gerstennat, zijn geen spat beter. Cryptische aanvragen als daar zijn "Dat bekend nummer uit de hitparade", "Da nief van alleee na" of "De laatste van Rihanna", waarbij ze steevast komen vertellen dat ze een ander bedoelden.
Derb "Derb" … De bomma die komt vragen of de vloer wel sterk genoeg is om het geboenk en die springende mensen te dragen. En er dan fijntjes aan toevoegd dat ge als orkest vandaag de dag gene muziek meer moet kunnen.
Jones & Stephenson "First Rebirth" … terwijl een goedkeurende knik, een schouderklopje, een duim omhoog of een compliment van de organisatoren elk facepalm moment herleid tot het volgende faits djvers.
donderdag 25 oktober 2012
one hit madness
One hit wonder day op Studio Brussel. Veel van die one hit wonders hebben echter meerdere hits, welke echter voor jan met de pet reeds lang uit het collectieve geheugen gewist zijn. Maar dat was het punt niet, er werden dus een dag lang vervlogen hitjes gespeeld waarbij ik bij de eerste tonen meestal titel en uitvoerder kon uitschreeuwen, beroepsmisvorming zal ik het noemen. Want dit zijn de nummers die ik nog van tijd tot tijd mag bovenhalen en er mensen mee blij maken, en dat maakt van dj'en misschien wel een van de leukste jobs. Leuke muziek, blije mensen, een drankje erbij en je wordt verdorie betaald om een feestje te bouwen.
Echter werden die onuitputtelijke stroom aan hitjes teveel onderbroken door het nodeloos herhalen dat het one hit wonders waren en het feit dat er een of andere autofabriek de deuren moest sluiten. En als we Limburgs finest en brightest, Ingrid Lieten, moeten geloven is het onze eigen domme schuld. De mens koopt te weinig en zeker auto's ... en daarom moet Ford Genk dicht.
Zowat elke allround dj die in de weekends het land afschuimt naar een trouwfeest of een of andere fuif heeft een wagen nodig. Om zichzelf en een halve garage te verhuizen. Een aantal jaren geleden was de monovolume wagen de oplossing. Pakweg de Ford Galaxy was door de week de ideale wagen om je koters naar de creche te brengen en je naar het werk te begeven zonder je pak overmatig te kreuken en zonder dat je moet rondrijden met de eerste de beste loodgieters of electriciens camionette.
Die dingen zijn echter zo hip als Claude Francois op I love Techno, dus kwam Ford met een top alternatief ... de S-max. Een beetje sportiever, maar even praktisch. Alleen kwam Elio met een nieuwe bedrijfswagenregeling die enerzijds monovolumes als stinkende vervuilers en ecologische rampen bestempelde en dus moeten de bestuurders zich blauw betalen voor dit model. De oh zo belangrijke Ford werd door de regering gebrandmerkt, op de zwarte lijst gezet. En nu ...
Wat Ford niet kon voorzien was de evolutie in de luidsprekermarkt. Actieve speakers, geen versterkerracks meer, compactere speakers, ledverlichting. De garage van de dj is maar half gevuld meer, de compacte gezinswagen van vrouwlief kan terug in de garage en de monovolume die Mr. dj nodig had wordt vervangen door een middenklasse stationwagen. Nee geen Ford Mondeo want die verbruikt te veel, maar een volvo (ook goed voor België) of een dikke BMW 5 want met die efficient dynamics is het verschil in prijs marginaal.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van innovatie, we kunnen geen Ford kopen, omdat ze niet genoeg innoveren in functie van uw belastingsstrategie.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van media, we kunnen geen Ford kopen, omdat de mens te weinig in zijn buidel heeft omdat u zo nodig een 3e openbare televisie net moest oprichten.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van armoede bestrijding, we kunnen geen Ford kopen, omdat we geen boekingen krijgen omdat jan-met-de-pet minder verdient. Hij moet 1/2 van zijn loon afstaan voor uw beleid en hij kan dus minder kan uitgeven aan feesten.
Dus mevrouw Lieten, minister van overheidsinvesteringen, schaf u een rekenmachine aan, zodat u eens de vergelijking uitwerken tussen de belasting door arbeid op de werkende mens, de belasting op arbeid van de werkende mens en de belasting van niet-arbeid op diezelfde werkende mens.
Hoe leuk dj'en ook is en hoeveel voldoening je keer op keer krijgt, het blijft hard werken. Ik moet er gelukkig niet van leven maar had misschien wel kunnen opleggen voor een Ford.
Echter werden die onuitputtelijke stroom aan hitjes teveel onderbroken door het nodeloos herhalen dat het one hit wonders waren en het feit dat er een of andere autofabriek de deuren moest sluiten. En als we Limburgs finest en brightest, Ingrid Lieten, moeten geloven is het onze eigen domme schuld. De mens koopt te weinig en zeker auto's ... en daarom moet Ford Genk dicht.
Zowat elke allround dj die in de weekends het land afschuimt naar een trouwfeest of een of andere fuif heeft een wagen nodig. Om zichzelf en een halve garage te verhuizen. Een aantal jaren geleden was de monovolume wagen de oplossing. Pakweg de Ford Galaxy was door de week de ideale wagen om je koters naar de creche te brengen en je naar het werk te begeven zonder je pak overmatig te kreuken en zonder dat je moet rondrijden met de eerste de beste loodgieters of electriciens camionette.
Die dingen zijn echter zo hip als Claude Francois op I love Techno, dus kwam Ford met een top alternatief ... de S-max. Een beetje sportiever, maar even praktisch. Alleen kwam Elio met een nieuwe bedrijfswagenregeling die enerzijds monovolumes als stinkende vervuilers en ecologische rampen bestempelde en dus moeten de bestuurders zich blauw betalen voor dit model. De oh zo belangrijke Ford werd door de regering gebrandmerkt, op de zwarte lijst gezet. En nu ...
Wat Ford niet kon voorzien was de evolutie in de luidsprekermarkt. Actieve speakers, geen versterkerracks meer, compactere speakers, ledverlichting. De garage van de dj is maar half gevuld meer, de compacte gezinswagen van vrouwlief kan terug in de garage en de monovolume die Mr. dj nodig had wordt vervangen door een middenklasse stationwagen. Nee geen Ford Mondeo want die verbruikt te veel, maar een volvo (ook goed voor België) of een dikke BMW 5 want met die efficient dynamics is het verschil in prijs marginaal.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van innovatie, we kunnen geen Ford kopen, omdat ze niet genoeg innoveren in functie van uw belastingsstrategie.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van media, we kunnen geen Ford kopen, omdat de mens te weinig in zijn buidel heeft omdat u zo nodig een 3e openbare televisie net moest oprichten.
Dus mevrouw Lieten, vlaams minister van armoede bestrijding, we kunnen geen Ford kopen, omdat we geen boekingen krijgen omdat jan-met-de-pet minder verdient. Hij moet 1/2 van zijn loon afstaan voor uw beleid en hij kan dus minder kan uitgeven aan feesten.
Dus mevrouw Lieten, minister van overheidsinvesteringen, schaf u een rekenmachine aan, zodat u eens de vergelijking uitwerken tussen de belasting door arbeid op de werkende mens, de belasting op arbeid van de werkende mens en de belasting van niet-arbeid op diezelfde werkende mens.
Hoe leuk dj'en ook is en hoeveel voldoening je keer op keer krijgt, het blijft hard werken. Ik moet er gelukkig niet van leven maar had misschien wel kunnen opleggen voor een Ford.
dinsdag 11 september 2012
Put your money where your mouth is
De opdracht van een dj is eenvoudig, er elke keer staan. Elke keer een feestje bouwen en elke keer zorgen dat de dansvloer vol staat en iedereen uit zijn dak gaat.
En hoewel ieder feest er toe doet, zijn er zo van die momenten dat voor jezelf de lat hoger wordt gelegd. Niet iedereen is fanatiek bezig met een opbouw en niet iedereen is begenadigd met een zesde en zevende zintuig. Het zesde hoort nummers van 2 km op voorhand aankomen, het zevende is een aangeboren dj afwijking waarbij de minste afwijking ten opzichte van de perfecte beatmix resulteert in wegwerp gebaren, stokkende dansmoves en een relaas over incompetentie.
Ik ben niet op mijn mond gevallen, mijn vrienden en collega’s weten waar ik mijn vrije tijd aan spendeer en op toestanden waar een dj ten tonele verschijnt moet ik steeds de platenheld in kwestie aan een kwaliteitsonderzoek onderwerpen. Als ik dan moet aantreden op iets waar zij aanwezig zijn, dan wordt een echelon of 3 naar omhoog afgesteld. Dan is het opletten geblazen want de kritiek ligt klaar op het puntje van hun tong, een foute mix of een plaat die er niet boenk op is, dat krijg ik direct naar mijn kop gesmeten … volledig terecht natuurlijk.
Ik heb een snelle pen, zwaai met mijn badge van spelling-police in mijn queeste om sms-taal en dt fouten te bannen van de dj-community dj2dj. Dj2dj is een van de plaatsen waar wij muziek-nerds onze gram halen, palaveren over futiliteiten als manueel beatmatchen, sync knoppen en het ter ziele gaan van de technics sl-1200. Maar het is ook de plaats waar dj’s rondhangen met een cv dat een pak imposanter is den het mijne. En net uit die hoek kwam een tijd geleden, uit het niets, de volgende vraag: “wij gaan trouwen volgend jaar en wilden je graag vragen als plaatjesdraaier op ons feest”. Je knippert met je ogen en vraagt, kan u de vraag nog eens herhalen aub. Waarom zou iemand die inmiddels 6 jaar op tomorrowland stond (en niet als bezoeker) mij vragen, kent die geen “echte” dj’s met meer klinkende namen die dat varkentje kunnen wassen ?
Vorig weekend was het dus “money time”. Zowat elke genodigde weet wie je bent, want iedereen weet dat de bruidegom met een Sheldon Cooperiaanse minutieusiteit met muziek en dj’en bezig is. Wat je bij de hamvraag van de avond brengt … gaan ze je na de openingsdans aankijken als de eerste de beste jury en beoordelen op je mixtechniek en platenkeuze om achteraf een rapport af te leveren of gaan ze toch een danske placeren. Ook de zaal werkte niet helemaal mee. Het eten was lekker maar werd vooral royaal en copieus verdeeld onder de genodigden. Waar sexy gerechtjes een groot bord behelzen met hier en daar wat substanties, schuimpjes en sausdrupjes kon je je hier vakkundig laten volstoppen als de eerste de beste prijsgans. Mensen die moeilijk praten omdat het dessert nog tegen hun huig kietelt ten gevolge van een volgelopen slokdarm zijn zelden de wildste dansers …
Maar … elke vorm van plankenkoorts en lege dansvloervrees bleek een maat voor niets. De dansvloer liep vol en bleef vol. Het tempo haalde bij momenten verschroeiende hoogten, verzoekjes van de gasten of het nu disco, retro, dance of schlagers waren werden met ongebreideld enthousiasme in zweet op de dansvloer omgezet. Gedurende een kleine 5 uur werden bekende en voor sommigen minder bekende nummers aan de lopende band aan en in elkaar geregen, waarbij ik meermaals in de uitspattingen betrokken werd … a dj’s dream … een dansvloer die je steeds weer voldoende inspiratie geeft om de volgende knaller klaar te zetten en je toelaat om helemaal los te gaan.
De complimenten gedurende de avond geven je een scheef glimlachje en zetten je aan om er nog een schepje bovenop te doen. Het applaus en gejoel na de laatste noot van de openingsdans reprise = een kippenvelmoment … en ook dat zorgt ervoor dat wekelijks slaaptekort geen issue meer is.
En hoewel ieder feest er toe doet, zijn er zo van die momenten dat voor jezelf de lat hoger wordt gelegd. Niet iedereen is fanatiek bezig met een opbouw en niet iedereen is begenadigd met een zesde en zevende zintuig. Het zesde hoort nummers van 2 km op voorhand aankomen, het zevende is een aangeboren dj afwijking waarbij de minste afwijking ten opzichte van de perfecte beatmix resulteert in wegwerp gebaren, stokkende dansmoves en een relaas over incompetentie.
Ik ben niet op mijn mond gevallen, mijn vrienden en collega’s weten waar ik mijn vrije tijd aan spendeer en op toestanden waar een dj ten tonele verschijnt moet ik steeds de platenheld in kwestie aan een kwaliteitsonderzoek onderwerpen. Als ik dan moet aantreden op iets waar zij aanwezig zijn, dan wordt een echelon of 3 naar omhoog afgesteld. Dan is het opletten geblazen want de kritiek ligt klaar op het puntje van hun tong, een foute mix of een plaat die er niet boenk op is, dat krijg ik direct naar mijn kop gesmeten … volledig terecht natuurlijk.
Ik heb een snelle pen, zwaai met mijn badge van spelling-police in mijn queeste om sms-taal en dt fouten te bannen van de dj-community dj2dj. Dj2dj is een van de plaatsen waar wij muziek-nerds onze gram halen, palaveren over futiliteiten als manueel beatmatchen, sync knoppen en het ter ziele gaan van de technics sl-1200. Maar het is ook de plaats waar dj’s rondhangen met een cv dat een pak imposanter is den het mijne. En net uit die hoek kwam een tijd geleden, uit het niets, de volgende vraag: “wij gaan trouwen volgend jaar en wilden je graag vragen als plaatjesdraaier op ons feest”. Je knippert met je ogen en vraagt, kan u de vraag nog eens herhalen aub. Waarom zou iemand die inmiddels 6 jaar op tomorrowland stond (en niet als bezoeker) mij vragen, kent die geen “echte” dj’s met meer klinkende namen die dat varkentje kunnen wassen ?
Vorig weekend was het dus “money time”. Zowat elke genodigde weet wie je bent, want iedereen weet dat de bruidegom met een Sheldon Cooperiaanse minutieusiteit met muziek en dj’en bezig is. Wat je bij de hamvraag van de avond brengt … gaan ze je na de openingsdans aankijken als de eerste de beste jury en beoordelen op je mixtechniek en platenkeuze om achteraf een rapport af te leveren of gaan ze toch een danske placeren. Ook de zaal werkte niet helemaal mee. Het eten was lekker maar werd vooral royaal en copieus verdeeld onder de genodigden. Waar sexy gerechtjes een groot bord behelzen met hier en daar wat substanties, schuimpjes en sausdrupjes kon je je hier vakkundig laten volstoppen als de eerste de beste prijsgans. Mensen die moeilijk praten omdat het dessert nog tegen hun huig kietelt ten gevolge van een volgelopen slokdarm zijn zelden de wildste dansers …
Maar … elke vorm van plankenkoorts en lege dansvloervrees bleek een maat voor niets. De dansvloer liep vol en bleef vol. Het tempo haalde bij momenten verschroeiende hoogten, verzoekjes van de gasten of het nu disco, retro, dance of schlagers waren werden met ongebreideld enthousiasme in zweet op de dansvloer omgezet. Gedurende een kleine 5 uur werden bekende en voor sommigen minder bekende nummers aan de lopende band aan en in elkaar geregen, waarbij ik meermaals in de uitspattingen betrokken werd … a dj’s dream … een dansvloer die je steeds weer voldoende inspiratie geeft om de volgende knaller klaar te zetten en je toelaat om helemaal los te gaan.
De complimenten gedurende de avond geven je een scheef glimlachje en zetten je aan om er nog een schepje bovenop te doen. Het applaus en gejoel na de laatste noot van de openingsdans reprise = een kippenvelmoment … en ook dat zorgt ervoor dat wekelijks slaaptekort geen issue meer is.
woensdag 5 september 2012
Een blik op de dansvloer
Het trouwfeest seizoen 2012 loopt op zijn einde en ook dit jaar heb ik een stel geweldige feestjes mogen opluisteren, nieuwe zalen mogen ontdekken, van tijd tot tijd geweldige muziek mogen ten berde brengen en vooral een stel dansvloeren in vuur en vlam kunnen zetten.
Een dansvloer volledig los laten gaan is geen exacte wetenschap. Naast de muziek, is de grootste bepalende factor natuurlijk het publiek. Je hebt gezelschappen die niets liever doen dan de dansvloer bezetten en die in ware American Football style klaar staan om de dansvloer te bestormen als het bruidspaar de obligatoire openingsdans voltooid heeft. Je hebt de tooghangers die direct in die regionen bivakkeren en zich eerst moed moeten indrinken voor ze eraan beginnen en dan heb je natuurlijk stoeldansers die volledig wild gaan met een voet of een vinger.
Muzikaal blijven absolute disco en 80s klassiekers altijd wel een schot in de roos om de eerste dansertjes al dan niet schoorvoetend richting de dansvloer te krijgen. Ook de RNB getinte deuntjes en dance meezingers van Black Eyed Peas en David Guetta zijn blijvers. Als je ze niet uit jezelf oplegt (omdat je er als dj niet echt warm meer voor loopt of omdat hun versheidsdatum reeds overschreden is) krijg je ze gegarandeerd op je boterham als verzoeknummer.
Maar de grootste evolutie de laatste jaren is de ontvoogding van alles wat naar dance ruikt. Enerzijds puilen de hitlijsten uit met dance. Ultratop, MNM50 met de meest commerciele varianten terwijl de afrekening de alternatievere electro toestanden in zich opneemt. Maar vooral het doorsijpelen van nummers die hoog staan in gespecialiseerde lijsten als die van Beatport richting de eerdergenoemde lijsten is een nieuw gegeven. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken. De superstar dj’s die als headliners op zowat elk festival prijken. Rock Werchter, Rock Patati en Rock Patata zijn festivals waar duidelijk meer dan alleen rock hoog in het vaandel wordt gedragen. En dan hebben we het nog niet gehad over de populariteit van de dance festivals. Tomorrowland, Laundry day, I Love Techno en noem maar op gaan allemaal gebukt onder de mateloze populariteit en vercommercialisering van koning BEAT. Wat op zich wel tot gevolg heeft dat op de gemiddelde mainstage even goed de nieuwste dansvloer bommetjes op repeat kunnen staan, maar door de overdaad aan airtime kan een trouwfeest dj toch van tijd tot tijd een waar festivalsetje neerpoten.
Met een nieuwe djlebart website, een twitter account en een aantal nieuwe speeltjes zijn we in alle geval voorbereid en klaar voor seizoen 2013.
Een dansvloer volledig los laten gaan is geen exacte wetenschap. Naast de muziek, is de grootste bepalende factor natuurlijk het publiek. Je hebt gezelschappen die niets liever doen dan de dansvloer bezetten en die in ware American Football style klaar staan om de dansvloer te bestormen als het bruidspaar de obligatoire openingsdans voltooid heeft. Je hebt de tooghangers die direct in die regionen bivakkeren en zich eerst moed moeten indrinken voor ze eraan beginnen en dan heb je natuurlijk stoeldansers die volledig wild gaan met een voet of een vinger.
Muzikaal blijven absolute disco en 80s klassiekers altijd wel een schot in de roos om de eerste dansertjes al dan niet schoorvoetend richting de dansvloer te krijgen. Ook de RNB getinte deuntjes en dance meezingers van Black Eyed Peas en David Guetta zijn blijvers. Als je ze niet uit jezelf oplegt (omdat je er als dj niet echt warm meer voor loopt of omdat hun versheidsdatum reeds overschreden is) krijg je ze gegarandeerd op je boterham als verzoeknummer.
Maar de grootste evolutie de laatste jaren is de ontvoogding van alles wat naar dance ruikt. Enerzijds puilen de hitlijsten uit met dance. Ultratop, MNM50 met de meest commerciele varianten terwijl de afrekening de alternatievere electro toestanden in zich opneemt. Maar vooral het doorsijpelen van nummers die hoog staan in gespecialiseerde lijsten als die van Beatport richting de eerdergenoemde lijsten is een nieuw gegeven. De reden is natuurlijk niet ver te zoeken. De superstar dj’s die als headliners op zowat elk festival prijken. Rock Werchter, Rock Patati en Rock Patata zijn festivals waar duidelijk meer dan alleen rock hoog in het vaandel wordt gedragen. En dan hebben we het nog niet gehad over de populariteit van de dance festivals. Tomorrowland, Laundry day, I Love Techno en noem maar op gaan allemaal gebukt onder de mateloze populariteit en vercommercialisering van koning BEAT. Wat op zich wel tot gevolg heeft dat op de gemiddelde mainstage even goed de nieuwste dansvloer bommetjes op repeat kunnen staan, maar door de overdaad aan airtime kan een trouwfeest dj toch van tijd tot tijd een waar festivalsetje neerpoten.
Met een nieuwe djlebart website, een twitter account en een aantal nieuwe speeltjes zijn we in alle geval voorbereid en klaar voor seizoen 2013.
maandag 30 april 2012
Hier is het allemaal begonnen ...
Zaterdag moest ik aantreden in "De oude schuur" in het hart van de druivenstreek, Overijse. Een aantal jaar geleden, dj LeBart was nog niet geboren en ik ging nog als twintiger door het leven, draaide ik hier mijn eerste trouwfeest. Een stel kwieke veertigers lieten zich een hoop 80s en new wave platen wel gevallen. Een tijd waar verlichting nog bestond uit par64s die meer warmte dan licht verspreiden, waar muziek nog op vinyl stond en waar mensen al zenuwachtig werden als ze de hoes van vinyls herkenden die fluks uit de platenzak kwam piepen, om wat later op de avond gedraaid te worden.
Maar tijden veranderen, pars zijn leds, lichteffecten zijn niet meer onbetaalbaar en krijg je tegenwoordig in een auto vervoerd. Muziek komt uit de pc, maar 80s blijken nog steeds gesmaakt te worden, ook door een iets jonger publiek.
En ondanks de licht uiteenlopende muzieksmaak van bruid, bruidegom en hun gasten was deze "blast from the past" een succes. Een symbiose tussen klassiekers, dansbaar spul en een punky gitaar hier en daar was weer eens wat anders ... het gebeurt niet vaak dat NoFX op een verzoeklijstje prijkt naast pakweg Jan Smit, dat Lagwagon zorgt voor een typische Milk Inc. oewe oewe scream en De Heideroosjes met eenzelfde animo wordt meegezongen als "rythm is a dancer" of "freed from desire".
een klein sfeerbeeldje ... en een aanblik van de nieuwe laser-speeltjes.
Abonneren op:
Posts (Atom)